Amunicja przeciwpancerna: Różnice pomiędzy wersjami

* Ze wzrostem [[Kaliber broni|kalibru]] [[armata|armaty]] rośnie też ciężar pocisku i coraz trudniej jest nadać mu odpowiednią prędkość wylotową. Jednym z rozwiązań tego problemu jest tak zwana ''[[Pocisk podkalibrowy|amunicja podkalibrowa]] z odrzucanym sabotem'' (ang. ''Armour Piercing, Discarding Sabot''). Pocisk podkalibrowy ma znacznie mniejszą średnicę (kaliber) niż lufa armaty i otoczony jest [[Sabot (wojsko)|sabotem]], –czyli specjalnym pierścieniem lub "koszulką" stabilizującą go w przewodzie lufy i zapobiegającą uciekaniu gazów prochowych nadających pociskowi energię kinetyczną,. któraSabot odpada od niegopocisku w momencie jej opuszczenia lufy. W porównaniu z pociskami przeciwpancernymi pełnokalibrowymi, pociski podkalibrowe mającharakteryzują się mniej więcej dwukrotnie większą przebijalnośćprzebijalnością pancerza. Po raz pierwszy amunicję tego rodzaju opracowano w roku [[1944]] dla angielskich armat przeciwpancernych kalibru [[Armata 6-funtowa|57 mm]] i [[armata 17-funtowa|76,2 mm]].

* Nowoczesna odmiana pocisków podkalibrowych przystosowana do strzelania z [[Broń gładkolufowa|dział gładkolufowych]]. Pociski tego typu wyglądająprzypominają jakwyglądem [[strzała|strzałę]] z ostrym nosem, którastabilizowaną w locie stabilizowana jest przez stateczniki, znajdujące się zw tyłutylnej części pocisku. Zazwyczaj produkowane są z bardzo twardego, ciężkiego metalu jak [[wolfram]] lub [[uran zubożony]]. Do tej kategorii należą amerykańskie pociski [[M827]] i [[M829]] wystrzeliwane z armaty [[M256]] stosowanej w [[czołg]]ach [[M1 Abrams]] w wersjach A1 i A2, także niemiecki [[DM33]] i [[DM43]].

* Pocisk taki składa się z cienkościennej skorupy wypełnionej plastycznym [[materiał wybuchowy|materiałem wybuchowym]] i [[zapalnik denny|zapalnika dennego]]. W momencie trafienia w cel plastyczny materiał wybuchowy tworzy na nim płaski placek, który jest detonowany przez zapalnik. Powstające w wyniku wybuchu [[fala uderzeniowa|fale uderzeniowe]] po wniknięciu w pancerz [[interferencja|interferują]] w pobliżu jego wewnętrznej powierzchni, przezskutkiem coczego powstają naprężenia,. wW ich wyniku których od wewnętrznej strony pancerza powstają odpryski, skutecznie rażące wnętrze wozu bojowego. Pierwszy raz zastosowany w latach 40. XX w. Obecnie słabo skuteczny przeciwko nowoczesnemu pancerzowi wielowarstwowemu, alelecz z powodzeniem stosowane przeciwko różnego rodzaju umocnieniom i elementom fortyfikacji, np. przeciw [[mur]]om.