Historia AH-1 jest blisko związana z rozwojem [[Bell UH-1 Iroquois|UH-1 Iroquois]] – pierwszego używanego masowo śmigłowca i symbolu [[wojna wietnamska|wojny w Wietnamie]].
W 1956 podczas opracowywania doktryny [[Kawaleria powietrzna|kawalerii powietrznej]]<nowiki/> rozpoczęto prace (pierwna początku teoretyczne, a później praktyczne) mające na celu wdrążeniewdrożenie odpowiedniego śmigłowca zapewniającego osłonę maszynom transportowym oraz wsparcia ogniowego dla oddziałów lądowych. Prace gwałtownie przyspieszyły podczas rozpoczęcia [[Wojna wietnamska|amerykańskiej interwencji w Wietnamie]]. Był to pierwszy konflikt, w którym użyto masowo oddziałów piechoty przewożonych przy użyciu śmigłowców. Problem braku śmigłowca uderzeniowego rozwiązywano w tym okresie po prostu przez dozbrajanie [[Bell UH-1 Iroquois|UH-1]]. Powstała nowa wersja tego śmigłowca ([[Bell UH-1 Iroquois|UH-1B]]) mogąca przenosić podwieszane uzbrojenie. Dużym problemem były znaczne wymiary pojazdu, z naciskiem na szerokość kadłuba, co w przypadku ataku z [[Lot koszący|lotu koszącego]] doprowadzało do dużych strat bojowych i to de facto w warunkach [[Konflikt asymetryczny|konfliktu asymetrycznego]], gdzie Wietnam Północny nie dysponował rozbudowanym lotnictwem czy obroną przeciwlotniczą i polegał głównie na [[Karabin maszynowy|karabinach maszynowych]] i [[Działko|działkach]]. W owym czasie wśród amerykańskich strategów powstała idea [[Śmigłowiec szturmowy|śmigłowca szturmowego]]. Miała to być maszyna o jak najmniejszym kadłubie (z naciskiem na szerokość) co udało się uczynić poprzez wstawienie dwuosobowej załogi w układzie [[Tandem (załoga śmigłowca)|tandem]] - z przodu znajdował się strzelec operujący wieżyczką, na której zamontowany był KM lub granatnik. Za nim był pilot operujący maszyną oraz niekierowanymi pociskami rakietowymi znajdującymi się na skrzydłach. W 1962. roku wojsko kontrakt firmie [[Bell Helicopter Textron|Bell]] na opracowanie demonstratora technologii [[Śmigłowiec szturmowy|śmigłowca szturmowego]].
