Marian Spychalski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ort. - nazwy stopni wojskowych piszemy małymi literami.
Linia 132:
Od października do listopada 1956 wiceminister obrony narodowej i szef [[Główny Zarząd Polityczno-Wychowawczy Wojska Polskiego|Głównego Zarządu Politycznego WP]], od listopada minister obrony narodowej (do 1968). 22 lipca 1957 został awansowany na generała broni. Od 1961 studiował w [[Akademia Sztabu Generalnego|Akademii Sztabu Generalnego]]. W czasie gdy sprawował funkcję ministra obrony narodowej w WP powrócono do regulaminów i ceremoniału sprzed okresu stalinowskiego, odchodząc od wzorców przeszczepionych z ZSRR. Sformowano i rozwinięto wojska rakietowe, zwiększono rolę lotnictwa, przekształcono związki taktyczne w dywizje zmechanizowane, w 1967 przekształcono szkoły oficerskie w szkoły wyższe i wprowadzono obowiązek posiadania przez oficerów co najmniej średniego wykształcenia. Z dowództw i jednostek usunięto prawie wszystkich doradców i oficerów radzieckich. Przejawiał nieufność wobec oficerów radzieckich. Zachował się dokument zgodnie z którym zwracał uwagę, że lepiej w ogóle nie mieć w jednostkach wojskowych politycznych, niż mieć rosyjskich<ref>{{Cytuj pismo|nazwisko = Robert|imię = Spałek|tytuł = Wywiad z profesorem Andrzejem Paczkowskim i doktorem Robertem Spałkiem|czasopismo = Biuletyn IPN|wolumin = |wydanie = 2005|strony = 23|data = styczeń 2005|wydawca = |miejsce = Warszawa|issn = 1641-9561}}</ref>. W drugiej połowie lat 60-tych negatywnie oceniany przez radzieckiego ambasadora jako minister obrony wysuwający na najważniejsze stanowiska antyradziecko nastawionych generałów<ref>Mirosław Szumiło „Roman Zambrowski 1909-1977” IPN 2014, ISBN 978-83-7629-621-0, str. 399</ref>.
 
7 października 1963 otrzymał od przewodniczącego [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa]] [[Aleksander Zawadzki (polityk)|Aleksandra Zawadzkiego]] [[stopień wojskowy]] [[Marszałekmarszałek Polski|Marszałkamarszałka Polski]]. Był ostatnią osobą, której nadano ten stopień.
 
Od 17 czerwca 1958 roku kierował pracami [[Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy|Społecznego Funduszu Odbudowy Kraju i Stolicy]]. Z funduszy SFOSiK odbudowane zostały całkowicie lub odrestaurowane cenne obiekty polskiej kultury. W Warszawie były to między innymi: [[Pałac w Wilanowie]], [[Pałac Na Wyspie|pałac Na Wodzie w Łazienkach]], [[Pałac Staszica w Warszawie|Pałac Staszica]] wraz z [[Ulica Nowy Świat w Warszawie|ulicą Nowy Świat]], [[Pałac Kazimierzowski w Warszawie|Pałac Kazimierzowski]], [[Królikarnia|pałac zwany „Królikarnią”]] przeznaczony na muzeum rzeźby [[Xawery Dunikowski|Xawerego Dunikowskiego]], [[Kościół Świętej Trójcy w Warszawie (w Śródmieściu)|kościół ewangelicki na Placu Małachowskiego]], [[Teatr Wielki w Warszawie|Teatr Wielki]], szereg pomników – w tym: [[Pomnik Mikołaja Kopernika w Warszawie|pomnik Kopernika]], [[Pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie|Mickiewicza]], [[Pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie|Chopina]], [[Pomnik księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie|Poniatowskiego]], [[Kolumna Zygmunta III Wazy w Warszawie|kolumna Zygmunta]]. Poza Warszawą: [[Stare Miasto (Gdańsk)|Stare Miasto w Gdańsku]], [[Ratusz w Poznaniu|Ratusz]] i [[Stare Miasto w Poznaniu|Starówka w Poznaniu]], [[Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie]], częściowo [[Wawel|Wawel w Krakowie]], zabytki [[Sandomierz]]a, [[Kazimierz Dolny|Kazimierza nad Wisłą]] i [[Lublin]]a<ref name="prdok"/><ref>Marian Spychalski, wspomnienia ''Warszawa Społeczna''</ref>.