Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 40:
== Historia ==
{{Osobny artykuł|Historia Zakładów Azotowych w Tarnowie-Mościcach S.A.}}
Decyzję o budowie pierwszej fabryki podjęto w [[1927]] na wniosek [[Ignacy Mościcki|Ignacego Mościckiego]]. Wchodzący w skład wsi [[Świerczków]] i [[Dąbrówka Infułacka]] teren o powierzchni 670 ha, zakupiony od księcia [[Roman Władysław Sanguszko|Romana Władysława Sanguszki]] za 210 tys. [[dolar amerykański|dolarów amerykańskich]] wykorzystano pod budowę [[fabryka|fabryki]] wraz z osiedlem mieszkaniowym. [[29 czerwca]] [[1929]] nadano mu nazwę [[Mościce]]. Oficjalne otwarcie '''Państwowej Fabryki Związków Azotowych''' nastąpiło w styczniu [[1930]]. Pierwszym jej dyrektorem technicznym został inż. [[Romuald Wowkonowicz]] (1929-1933). W [[1933]] fabryka została połączona z [[Zakłady Azotowe w Chorzowie|fabryką w Chorzowie]] w przedsiębiorstwo o nazwie '''Zjednoczone Fabryki Związków Azotowych w Mościcach i Chorzowie''', których dyrektorem naczelnym był [[Eugeniusz Kwiatkowski]].
'''Państwowa Fabryka Związków Azotowych''' stanowiła jedną z największych inwestycji lat dwudziestych w Polsce. Fabryka prowadziła własne gospodarstwo rolne posiadające własny warzywnik o powierzchni 6 hektarów oraz poletka doświadczalne. Fabrykę zwiedzały wycieczki z całej Polski, a specjalnie dla nich zostały przygotowane edukacyjne ulotki. Organizowano też odczyty wśród rolników. Fabryka produkowała i sprzedawała m.in.: [[siarczan amonu]], [[azotniak]], [[supertomasyna|supertomasynę]], [[kwas azotowy]], wodór sprężony, tlen sprężony, [[kwas solny]], czy saletrę amonową. W II poł. [[lata 30. XX wieku|lat 30. XX wieku]] zatrudniała ponad 3200 pracowników. Wchodziła w skład [[Centralny Okręg Przemysłowy|Centralnego Okręgu Przemysłowego]]. Eksportowała do 60 krajów, głównie: [[Anglia|Anglii]], [[Dania|Danii]], [[Stany Zjednoczone|USA]], [[Argentyna|Argentyny]], [[Finlandia|Finlandii]], [[Rumunia|Rumunii]], [[Holandia|Holandii]] i [[Wenezuela|Wenezueli]].
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] na wschód ewakuowano najcenniejsze wyposażenie fabryki w tym [[platyna|platynowe]] siatki służące jako katalizatory do produkcji związków azotowych. Ich dalszy los pozostaje nieznany, prawdopodobnie zostały przejęte przez [[Rosjanie|Rosjan]]. Wkrótce fabryka została przejęta przez Niemców i zaczęła funkcjonować pod nazwą ''Stickstoffwerke Moscice''.
Linia 67:
W [[1991]] firma została przekształcona w [[spółka akcyjna|spółkę akcyjną]] skarbu państwa. W [[2005]] [[Ministerstwo Skarbu Państwa]] przekazało 80% akcji spółki [[Nafta Polska|Nafcie Polskiej]], która miała przeprowadzić proces [[prywatyzacja|prywatyzacji]]. W [[2006]] rozpoczęto przygotowania do sprzedaży 80% akcji zakładów inwestorowi zewnętrznemu. Inwestorem wyłonionym w procedurze prywatyzacyjnej był koncern [[PCC AG]], który oferował 365,8 mln złotych za 80% akcji. Wskutek decyzji ministerstwa do transakcji nie doszło.
Prywatyzację przeprowadzono poprzez emisję akcji na [[Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie|Giełdzie Papierów Wartościowych]]. Debiut giełdowy miał miejsce 30 czerwca 2008.
W 2010 Zakłady Azotowe w Tarnowie nabyły 100% udziałów w Unylon Polymers GmbH w Guben/Niemcy – firmie będącej producentem poliamidów. Nowy podmiot wchodzący w skład Grupy Kapitałowej AZOTY Tarnów zmienił nazwę na ATT Polymers.
Linia 77:
Ogólne [[przychód (ekonomia)|przychody]] grupy kapitałowej w roku 2012 wyniosły blisko 7 200 mln złotych, [[przychody ze sprzedaży]] wyniosły blisko 7 100 mln złotych{{r|lista 500}}.
== Sponsoring ==
Przedsiębiorstwo od powstania, czyli od roku 1927, wspiera klub sportowy [[Unia Tarnów|Unię Tarnów]]. Hasło reklamowe brzmi: „Z tarnowskim sportem od zawsze!”.
| |||