Lew Włodzimirski: Różnice pomiędzy wersjami

Z pochodzenia był Polakiem. Służbę w organach bezpieczeństwa państwowego rozpoczął w maju [[1928]] roku, w jednym z 12 okręgów Zjednoczonego Państwowego Zarządu Politycznego (ros. OGPU). Następnie do kwietnia [[1930]] r. służył w jego administracji, a do lipca [[1934]] r. w administracji okręgu północnokaukaskiego OGPU. Od lipca 1934 roku do [[1937]] roku w Tajnym Oddziale Politycznym (ros. SPO) Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego Kaukaskiego NKWD. W maju [[1938]] roku został przeniesiony do centrali NKWD na [[Łubianka (Moskwa)|Łubiance]], gdzie służył w Tajnym Wydziale Politycznym [[Główny Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego|Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (ros. GUGB)]] przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych (NKWD), do [[22 grudnia]] [[1938]] roku. (''Po nadaniu pionom GZBP numeracji, Tajny Wydział Polityczny stał się Wydziałem 2''). W [[1939]] w Głównym Zarządzie Ekonomicznym, następnie przeniesiony do kontrwywiadu, gdzie pełnił funkcję pierwszego zastępcy szefa Wydziału 3 [[Główny Zarząd Bezpieczeństwa Państwowego|Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego]]. W lipcu 1939 na polecenie [[Józef Stalin|Stalina]] i [[Ławrientij Beria|Berii]] wraz z innymi funkcjonariuszami NKWD zamordował ambasadora ZSRR w [[Chiny|Chinach]], [[Iwan Bowkun-Ługaniec|Iwana Bowkun-Ługańca]] i jego żonę. Po reorganizacji organów bezpieczeństwa i wywiadu w lutym [[1941]] roku, czego wynikiem było utworzenie odrębnego pionu o nazwie [[Ludowy Komisariat Bezpieczeństwa Państwowego]] (ros. NKGB), Włodzimirski został szefem Służby Śledczej LKBP, później do maja [[1946]] roku pracował w jednym z Zarządów LKBP (od 1946 roku [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR|Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR]]).