Cudzoziemiec: Różnice pomiędzy wersjami

'''Cudzoziemiec''' , obcokrajowiec ([[łacina|łac.]] ''peregrinus'' – osoba pochodząca z innego kraju<ref>[http://pl.glosbe.com/pl/la/cudzoziemiec ''cudzoziemiecCudzoziemiec po łacinie'']</ref><ref>[http://www.slownik-online.pl/kopalinski/316B2B81B911F8B6C125657C007D5884.php ''Słownik Wyrazów Obcych'']</ref>, [[język angielski|ang.]] ''foreigner'', [[język francuski|fr.]] ''étranger'', [[język niemiecki|niem.]] ''Ausländer'', [[język rosyjski|ros.]] ''иностранец'') – osoba nieposiadająca [[obywatelstwo|obywatelstwa]] państwa, w którym przebywa<ref>[http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/3888351/cudzoziemiec.html Cudzoziemiec w Encyklopedii PWN].</ref>.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 12.12. grudnia 2013 r. o cudzoziemcach<ref>{{Dziennik Ustaw|2016|1990}}</ref> (będącej uzupełnieniem ustawy z dnia 2.04. kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim<ref>{{Dziennik Ustaw|2012|161}}, z późn. zm.</ref>) „cudzoziemcem„''cudzoziemcem jest każdy kto nie posiada obywatelstwa polskiego''.”<ref>Podobnie definiowały to przepisy wcześniejsze: Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 sierpnia 1926 r. o cudzoziemcach – art. 1 ({{Dziennik Ustaw|1926|83|465}}), Ustawa z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach – art. 1 ({{Dziennik Ustaw|1963|15|77}}), Ustawa z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach – art. 2 ({{Dziennik Ustaw|1997|114|739}}) i Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach – art. 2 ({{Dziennik Ustaw|2003|128|1175}}).</ref> Oznacza to, że ustawa wskazuje na negatywną legalną definicję cudzoziemca. Według art. 5 ustawy o cudzoziemcach – cudzoziemca, który jest obywatelem dwóch lub większej liczby państw traktuje się jako obywatela tego państwa, którego dokumentu użył podczas wjazdu na terytorium RP. Stąd [[podwójne obywatelstwo|dwupaństwowców]] trzeba traktować jakby byli obywatelami tylko jednego państwa<ref>„Materialne prawo administracyjne” Z. Leoński, wyd. C.H. Beck, wyd. 9, s. 60.</ref>. W Polsce sprawami cudzoziemców zajmuje się [[Urząd do Spraw Cudzoziemców]] z siedzibą w Warszawie przy ul. Koszykowej 16<ref>[http://www.udsc.gov.pl/ Strona Urzędu do Spraw Cudzoziemców].</ref>.

Oprócz ustawy z dnia 12.12. grudnia 2013 r. status cudzoziemców regulują również inne akty prawne, jak np.:

* [[Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej|Konstytucja RP z 1997 r.]] – zgodnie z art. 37 ust. 1 Konstytucji RP każdy „kto się znajduje pod władzą Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z wolności i praw zapewnionych w Konstytucji.” Stąd na terenie władztwa RP cudzoziemca trzeba traktować tak jak obywatela polskiego. Istnieją od tego oczywiście wyjątki (art. 37 ust. 2 „wyjątki od tej zasady, odnoszące się do cudzoziemców, określa ustawa.”), np. urzędnikiem samorządowym może być tylko obywatel polski, jak wynika z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21.11. listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych<ref>[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20082231458 Dz.U. 2008 nr 223 poz. 1458]</ref>.

* obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub [[Szwajcaria|Konfederacji Szwajcarskiej]] oraz członków ich rodzin, którzy do nich dołączają lub z nimi przebywają.

Wcześniej kwestie prawne związane z cudzoziemcami regulowała ustawa z 13.06. czerwca 2003 r. ({{Dziennik Ustaw|2011|264|1573}}, z późn. zm.).

* [[Apatryda]] (bezpaństwowiec, apolita, od łac. ''ápatris'' – 'pozbawiony ojczyzny' z [[gr.]]) – jest to osoba nieposiadająca żadnego obywatelstwa. Przyczyny takiego stanu faktycznego mogą być różnorodne np. nieznani są rodzice dziecka. Polska ustawa o obywatelstwie dąży do tego, aby istniała jak najmniejsza ilość bezpaństwowców m.in. ze względu na skutki jak np. brak ochrony ze strony państwa czy brak posiadania praw politycznych. Wyrażone jest to w art. 47 ust. 1 ustawy o obywatelstwie polskim – zrzeczenie się obywatelstwa tylko na wniosek osoby, nigdy nie można komuś zabrać obywatelstwa ze względu na np. poglądy polityczne bądź nieodpowiednie zachowanie oraz art. 2 ustawy o obywatelstwie polskim<ref>Ustawa o obywatelstwie polskim z dnia 2.04. kwietnia 2009 r.</ref>. Zgodnie z art. 137 Konstytucji RP „Prezydent Rzeczypospolitej nadaje [[obywatelstwo polskie]] i wyraża zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.” Aby nie doprowadzić do sytuacji, w której ktoś zrzekłby się swojego jedynego obywatelstwa, nie posiadając innego (a więc zwiększa liczbę bezpaństwowców), co do zasady Prezydent RP nie wyrazi zgody na zrzeczenie się go.

* [http://www.migrant.info.pl/strona-glowna.html Portal informacyjny "Migrant"]