Porfirio Díaz: Różnice pomiędzy wersjami

Jednak prawdziwy przełom w karierze Díaza nadszedł w czasie bitwy pod Pueblą w 1862 z wojskami francuskimi, gdzie wsławił się jako dowódca kawalerii. Potem nastąpił długi okres, w czasie którego Díaz usunął się w cień, aż do 1876, gdy obalił rząd prezydenta [[Sebastián Lerdo de Tejada|Sebastiána Lerdo de Tejady]]. Początkowo wystąpił z żądaniem reformy, której podstawowym hasłem jest zakaz reelekcji (''No Re-election'') na stanowisko prezydenta. Po mianowaniu go na najwyższe stanowisko w państwie w listopadzie 1876, sprawował jedną kadencję, po czym ustąpił na rzecz [[Manuel González|Manuela Gonzáleza]]. Okres ten charakteryzował się wszechobecną [[korupcja|korupcją]] i niekompetencją urzędników. Díaz wykorzystał to i wygrał następne wybory prezydenckie, łamiąc tym samym swoje wcześniejsze obietnice o "nie-reelekcji". Wkrótce zmienił konstytucję i usunął z niej artykuły zabraniające powtórnego kandydowania na urząd prezydencki. Władzę podtrzymywał głównie dzięki manipulacjom wyborczym ("cudom przy urnach"), ale także poprzez eliminowanie opozycji i morderstwa przeciwników politycznych. Był przy tym bardzo zręcznym manipulatorem i zawsze mówił wyborcom to, co chcieli usłyszeć.