|
== Życiorys ==
Był synem [[Roman Lutyński|Romana Lutyńskiego]] (1888-19681888–1968) -– prawnika, prezesa [[Towarzystwo Naukowe Płockie|Towarzystwa Naukowego Płockiego]]<ref>http://dzieje.pl/aktualnosci/skwer-w-plocku-imienia-romana-lutynskiego</ref> i [[Anna Lutyńska|Anny Płoskiejz Płoskich]] (1893-19891893–1989).
Szkołę średnią ukończył w Płocku ([[Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Jagiełły w Płocku|Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły]]) w 1939. Walczył we [[Kampania wrześniowa|wrześniu 1939]] i przekroczył [[Granica polsko-litewska|granicę polsko-litewską]]. Po zajęciu [[Republika Litewska (1918–1940)|Litwy]] internowany przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]]. Po zwolnieniu z obozu pozostał na [[Wileńszczyzna|Wileńszczyźnie]], pracował fizycznie. Żołnierz [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]. W 1944 r. trafił do sowieckiego obozu dla żołnierzy AK, potem do obozu pracy przymusowej. Do kraju wrócił w 1946 r. i podjął studia na [[Uniwersytet Łódzki|Uniwersytecie Łódzkim]]. Już podczas studiów został asystentem prof. [[Józef Chałasiński|Józefa Chałasińskiego]] w Instytucie Socjologicznym UŁ. Na Uniwersytecie Łódzkim przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej, uzyskując w 1981 tytuł profesora zwyczajnego. W 1960 był stypendystą [[Ford Foundation|Fundacji Forda]]. Należał do współzałożycieli [[Polskie Towarzystwo Socjologiczne|Polskiego Towarzystwa Socjologicznego]]. Przez wiele lat był redaktorem naczelnym [[Przegląd Socjologiczny|''Przeglądu Socjologicznego'']]. W latach 1983–1986 wchodził w skład [[Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego|Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego]]. W pracy naukowej zajmował się historią nauk społecznych, metodologicznymi zagadnieniami procesów badawczych w [[Socjologia|socjologii]], wpływem [[Realny socjalizm|realnego socjalizmu]] na społeczeństwo polskie Zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1980 należał do [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]], był ekspertem i doradcą struktur związkowych. W 1981 r. podczas [[Strajk studentów uczelni łódzkich w 1981 roku|strajku studenckiego]] pełnił funkcję doradcy komitetu strajkowego.
Do kraju wrócił w 1946 r. i podjął studia na [[Uniwersytet Łódzki|Uniwersytecie Łódzkim]]. Już podczas studiów został asystentem prof. [[Józef Chałasiński|Józefa Chałasińskiego]] w Instytucie Socjologicznym UŁ. Na Uniwersytecie Łódzkim przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej, uzyskując w 1981 tytuł profesora zwyczajnego.
Ponadto był wykładowcą Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi, a w latach 50. XX w., po likwidacji uniwersyteckich studiów socjologicznych, pracownikiem Zakładu Historii Czasopiśmiennictwa [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]] w Łodzi.
W 1960 był stypendystą [[Ford Foundation|Fundacji Forda]] w USA.
Należał do współzałożycieli [[Polskie Towarzystwo Socjologiczne|Polskiego Towarzystwa Socjologicznego]].
Przez wiele lat był redaktorem naczelnym [[Przegląd Socjologiczny|''Przeglądu Socjologicznego'']].
W latach 1983–1986 wchodził w skład [[Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego|Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego]].
W pracy naukowej zajmował się historią nauk społecznych, metodologicznymi zagadnieniami procesów badawczych w [[Socjologia|socjologii]], wpływem [[Realny socjalizm|realnego socjalizmu]] na społeczeństwo polskie.
Zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego, kierownika Zakładu Metod i Technik Badań Społecznych. W 1981 wszedł w skład Komitetu dla wydania dzieł wybranych [[Józef Chałasiński|Józefa Chałasińskiego]].
Od 1980 r. należał do [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]], był ekspertem i doradcą struktur związkowych. W 1981 r. podczas [[Strajk studentów uczelni łódzkich w 1981 roku|strajku studenckiego]] profesor Jan Lutyński pełnił funkcję doradcy komitetu strajkowego.
Żona [[Krystyna Lutyńska]] z Leśniewskich (1931–2016<ref>http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,368869,Krystyna-Luty%C5%84ska-kondolencje.html.</ref>) – doktor socjologii, specjalizowała się w metodologii empirycznych badań społecznych; córka – Hanna (ur. 1957).
| 