Walter von Reichenau: Różnice pomiędzy wersjami

'''Walter Karl Ernst August von Reichenau''' (ur. [[8 października]] [[1884]] w [[Karlsruhe]], zm. [[17 stycznia]] [[1942]]) – zbrodniarz hitlerowski, niemiecki wojskowy, [[generał]] [[Wehrmacht]]u, od 19 lipca 1940 [[Marszałek (stopień wojskowy)|feldmarszałek]] [[III Rzesza|III Rzeszy]], politycznie sympatyzujący z [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]].

Był synem [[Królestwo Prus|pruskiego]] wojskowego, wGeneralleutnanta stopniuErnesta GeneralleutnantaAugusta von Reichenau (ur. Od1841, zm. 1919). Walter od 1903 służył w armii cesarskiej, w której został oficerem pruskiej [[artyleria|artylerii]]. W 1904 został mianowany podporucznikiem. Karierę wojskową rozpoczął w 1. Pułku Artylerii. W 1911 skierowano go do Akademii Wojskowej. Po jej ukończeniu w 1913 został promowany do stopnia porucznika. Na początku [[I wojna światowa|I wojny światowej]] mianowany adiutantem w 1. Regimencie Artyleryjskim. W 1914 został [[Kapitan (ranga)|kapitanem]]. W tym samym roku skierowany do Sztabu Generalnego (Ib) 47. Rezerwowej Dywizji Piechoty, a następnie do sekcji Ia w 7. Szkolnej Dywizji Kawalerii.

W okresie [[Republika Weimarska|Republiki Weimarskiej]] stał na czele kancelarii [[Reichswehra|Reichswehry]] jako oficer Sztabu Generalnego oddziałów granicznych na Pomorzu i Śląsku. Chłodny, [[makiawelizm (psychologia)|makiaweliczny]] vonVon Reichenau uważał początkowo [[narodowy socjalizm|narodowych socjalistów]] za niezbędne narzędzie walki przeciwko [[komunizm|komunistom]] i zamierzał wykorzystać ich rewolucyjny zapał dla celów własnej kariery i interesów armii.

W latach 1920–19251920–25 pozostawał w służbie liniowej, a w latach 1926-192828 był oficerem w sztabie Gruppenkommando I. W 1924 został promowany do stopnia [[major]]a, w 1929 do stopnia [[podpułkownik]]a. W 1929 mianowany szefem inspekcji oddziałów łączności. W 1931 przeniesiony do 1. Dywizji Piechoty w [[Kaliningrad|Królewcu]], gdzie 1 lutego 1932 mianowany [[pułkownik]]iem i szefem sztabu tej dywizji.

W 1932 otrzymał funkcję szefa sztabu Okręgu Wojskowego w Królewcu. Od tego też roku deklarował się jako [[Narodowy socjalizm|nazista]] – wówczas został osobiście przedstawiony Hitlerowi przez swojego wuja, zagorzałego nazistę Friedricha von Reichenau. 1 lutego 1933 wraz z [[Werner von Blomberg|Wernerem von Blombergiem]] przeszedł do Ministerstwa [[Reichswehra|Reichswehry]]. Po roku 1933 był czołową postacią w kręgach politycznych armii. W latach 1933-193535 był Szefem Zarządu Reichswehry i [[Wehrmacht|Wermachtu]] (w tym też okresie był osobistym doradcą Ministra Wojny [[Werner von Blomberg|Wernera von Blomberga]]). W czerwcu 1934 zademonstrował swe bezwarunkowe poparcie dla [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]], kiedy wraz z von Blombergiem nakłonił swych kolegów oficerów do złożenia przysięgi na wierność Führerowi Trzeciej Rzeszy i Naczelnemu Dowódcy Wehrmachtu – po tej deklaracji droga do kariery była otwarta. 1 lutego 1933 został mianowany Szefem w Ministerstwie Wojny, zaś w rok później otrzymał dystynkcję [[Generalmajor]] - (najniższy stopień generalski WehrmachtuWermachtu (polski odpowiednik generała brygady). Brał udział w spisku przeciwko [[Sturmabteilung|SA]].

W 1934 stan armii niemieckiej określił na 25 dywizji, w tym 21 dywizji piechoty, 1 dywizję zmotoryzowaną i 3 dywizje kawalerii. Następnie był dowódcą VII Okręgu Wojskowego. 10 stycznia 1935 został awansowany nado stopnia generała lejtantadywizji ([[Generalleutnant]]) i mianowany dowódcą 7. Korpusu Armijnego w [[Monachium]],. rokRok później znów promowany na generała artylerii. Zaaprobował szkolenie [[Schutzstaffel|SS]] jako formacji militarnej, mimo że wcześniej uchodził za „kanapowego” generała, który nie miał doświadczenia na polu walki. Już w tym roku przejawiały się u niego objawy [[fanatyzm]]u, o czym niewątpliwie może świadczyć wypowiedź:

WaltherWalter von Reichenau uczestniczył w [[Kampania wrześniowa|niemieckiej agresji na Polskę]] we wrześniu 1939 roku jako dowódca 10. Armii. Jego zadanie polegało na jak najszybszym przełamaniu sił [[Armia „Łódź”|Armii „Łódź”]] i [[Armia „Kraków”|„Kraków”]] i dotarcie do [[Warszawa|Warszawy]]. Wraz z jego 10. Armią współdziałały oddziały [[Einsatzgruppen|Einsatzgruppe II]],(dowódca [[Obersturmbannführer]] [[Emanuel Schäfer]]) m.in. dokonujące zbrodni na ludności cywilnej, którymi dowodził dr Schäfer. 1 października 1939 von Reichenau został mianowanyawansowany Generaloberstemdo stopnia generała armii - [[Generaloberst]].

Podczas [[Kampania francuska 1940|agresji na Francję]] był dowódcą 6 armii i prowadził ofensywę przeciwko [[Belgia|Belgii]] i [[Holandia|Holandii]]. 11 maja 1940 wojska niemieckie opanowały [[Maastricht]], gdzie szybko odbudowano przeprawę przez [[Moza|Mozę]]. Akcja przeciwko Holandii rozpoczęła się tego samego dnia. W terminie od 12 do 14 maja siły belgijskie wycofały się z Kanału Alberta na linię [[Antwerpia]] – [[Leuven]]. 15 maja IX Armia Francuska gen. Corapa opuściła pozycję obronną wzdłuż Mozy. Dzięki temu oddziały von ReichenauaReichenau 17 maja 1940 wkroczyły do [[Bruksela|Brukseli]]. Belgia, Holandia i Luksemburg były wówczas państwami neutralnymi – Reichenau prowadząc jakiekolwiek działania na tym terenie łamał 8. punkt wytycznych do prowadzenia wojny:

We wtorek 28 maja 1940 przybył wraz z szefem sztabu generalnego gen. [[Friedrich Paulus|Paulusem]] do [[Brugia|Brugii]] (gdzie znajdował się pałac rządowy króla Belgii [[Leopold III Koburg|Leopolda III]]). Na pytanie: ''„Co stanie się z armią”'' i odpowiedzią udzieloną mu przez von ReichenauaReichenau, król odpowiedział:'' „...W takiej sytuacji proszę, by generał von Reichenau uznał mnie za swego pierwszego jeńca...”''.

19 lipca 1940 von Reichenau został mianowany [[Marszałekmarszałkiem (stopieńpolowym wojskowy)|feldmarszałkiemIII Rzeszy ([[Generalfeldmarschall]]).

Chociaż prywatnie von Reichenau był pesymistą i nigdy nie wierzył w zwycięstwo z mocarstwami zachodnimi, publicznie jednak popierał plany Hitlera. 10 października 1941 jako dowódca 6. Armii ogłosiłwydał rozkaz „O zachowaniu się wojsk na wschodzie”. Twierdził w nim, iż żołnierz niemiecki winienpowinien wyeliminować w sobie uczucie litości.

15 stycznia 1942 Reichenau doznał pod [[Połtawa|Połtawą]] [[Zawałudaru mięśnia sercowego|zawału serca]]mózgu. Zmarł 17 stycznia 1942 podczas transportu samolotem do Lipska.

Walter von Reichenau ponosi współodpowiedzialność za zbrodnie wojenne na obszarze działań podległych mu wojsk na terytorium Polski i ZSRR – jest m.in. odpowiedzialny za działalność specjalnych jednostek [[Schutzstaffel|SS]] [[Einsatzgruppen]], które zajmowały się masowym mordowaniem [[Żydzi|Żydów]] na okupowanych przez [[III Rzesza|III Rzeszę]] terytoriach gdzie działały podległe mu jednostki oraz likwidacją [[Rosja]]n, którzy podróżowali bez przepustek lub znajdujących się poza miejscem stałego przebywania – w październiku 1941 wydał specjalne instrukcje tzw. „Rozkaz Reichenaua”Reichenau” dla Wehrmachtu, zezwalające na takie zbrodnicze praktyki wobec rosyjskich cywilów<ref>[http://www.ns-archiv.de/krieg/untermenschen/reichenau-befehl.php Oryginalne dokumenty dotyczące tzw. „Rozkazu Reichenaua” z października 1941].</ref>. Osobiście zatwierdził również decyzję o [[Masakra dzieci żydowskich w Białej Cerkwi|rozstrzelaniu 90 żydowskich sierot]] uwięzionych przez funkcjonariuszy Einsatzgruppen w Białej Cerkwi<ref name="Mistrzowie śmierci">{{cytuj książkę |nazwisko = Rhodes | imię = Richard | autor link = | tytuł = Mistrzowie śmierci. Einsatzgruppen| wydawca = Bellona | miejsce = Warszawa | rok = 2008 | strony = 201-202| isbn = 978-83-11-11322-0}}</ref>.