Armia Wyzwolenia Narodowego (Kolumbia): Różnice pomiędzy wersjami

'''Armia Wyzwolenia Narodowego<ref name=wuj>''Państwa dysfunkcyjne i międzynarodowe wysiłki zmierzające do ich naprawy'' s. 125</ref>''' ({{w języku|es|Ejército de Liberación Nacional}}, '''ELN'''<ref name=wuj>''Państwa dysfunkcyjne i międzynarodowe wysiłki zmierzające do ich naprawy'' s. 125</ref>) – grupa partyzancka z [[Kolumbia|Kolumbii]].

 

== Historia ==

Powstała w 1964 roku<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Jej założycielami byli bracia Fabio i Manuel Vásquez Castaño. Oddziały ELN operowały początkowo w departamencie [[Santander (departament)|Santander]]. W styczniu 1965 roku partyzanci zdobyli niewielką wioskę Simacota w Santander i oficjalnie ogłosili się Armią Wyzwolenia Narodowego<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Rebelianci zostali niemal całkowicie wyniszczeni w następstwie ofensywy rządowej z 1973 roku. W akcji przeciwko rewolucjonistom zginęło 135 z 200 członków ELN, w tym Fabio i Manuel Vásquez Castaño<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Władzę w grupie przejęli Manuel Perez i Nicolas Rodriguez Bautista<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. W połowie lat 70. ELN rozpoczął porwania polityków i zamożnych właścicieli ziemskich oraz napady na banki<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. W latach 90. ELN zaczął pobierać [[haracz]]e od firm naftowych działających na kontrolowanych przez partyzantkę terenach. W samym tylko 1998 roku ELN zarobił na wymuszeniach 225 milionów dolarów. Na ten okres przypadło zaangażowanie partyzantów w [[handel narkotykami]]<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. Proceder szczególnie rozwinięty był w departamencie [[Bolívar (departament)|Bolívar]] gdzie znajdowała się siedziba ELN<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>. W 1999 roku ugrupowanie osiągnęło szczyt potęgi. Liczyło wtedy od 4 do 5 pięciu tysięcy stałych członków i około 15 tysięcy współpracowników<ref name="web">{{cytuj stronę |url=http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/87|tytuł=National Liberation Army (Colombia)|opublikowany=web.stanford.edu|język=en}}</ref>.