Proch chloranowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Przypisy: zmieniłem odmianę czasownika z żeńskiej na męską. (czasownik dotyczył "azotanu potasu") |
m Poprawiam Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek |
||
Linia 3:
Proch Bertholleta był mieszanką o składzie wagowym: 76,7% chloranu potasu (KClO<sub>3</sub>), 11,6% [[siarka|siarki]] i 11,6% [[węgiel drzewny|węgla drzewnego]]. Temperatura wybuchu wynosi ok. 3900 °C. Zapłon można łatwo zainicjować mechanicznie<ref name=korzun />.
Proch chloranowy jest często używany w pirotechnice amatorskiej, ze względu na łatwość przyrządzenia (łatwiejszy od wykonania dobrej jakości prochu czarnego) i dostępność składników, np. do miotania szelek. Nie znalazł jednak zastosowania w profesjonalnej pirotechnice jako materiał wybuchowy miotający, ze względu na zbyt dużą moc, co wiąże się z częstym rozrywaniem moździerzy. Czasem używany jako ładunek rozrywający.
== Przypisy ==
{{Przypisy|
<ref name=korzun>{{cytuj książkę |nazwisko=Korzun|imię=Mikołaj|tytuł=1000 słów o materiałach wybuchowych i wybuchu|rok=1986 |wydawca= Wydawnictwo MON|miejsce=Warszawa |isbn = 83-11-07044-X|strony=}}</ref>
}}
| |||