Władysław Stryjeński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
||
Linia 23:
W 1907 roku ukończył austriackie gimnazjum w [[Kremsmünster]], następnie podjął studia medyczne na Wydziale Lekarskim [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. 28 grudnia 1914 r. otrzymał dyplom lekarski. Od stycznia 1913 roku do sierpnia 1914 roku był członkiem Związku Strzeleckiego, 3 sierpnia 1914 r. zgłosił się do Legionów, został przydzielony do 1 Pułku Piechoty jako lekarz 3 baonu. 6 sierpnia wraz z [[Pierwsza Kompania Kadrowa|Pierwszą Kadrową]] wyruszył z [[Oleandry|Oleandrów]]. 5 marca 1915 r. został mianowany podporucznikiem, a 1 kwietnia 1916 r. porucznikiem i skierowany jako lekarz oddziału legionowego do szpitala PCK w [[Nowy Targ|Nowym Targu]], w październiku 1916 roku przeniesiony na stanowisko kierownika szpitala PCK w [[Rabka|Rabce]]. W roku 1917 trafił do szpitala w [[Zambrów|Zambrowie]], a później w [[Kobierzyn (Kraków)|Kobierzynie]]. W wojnie polsko-rosyjskiej służył jako lekarz frontowy, 3 kwietnia 1922 r. został zwolniony z czynnej służby i przeniesiony do rezerwy w stopniu majora. Działał w Kole Lekarzy Legionistów, był przewodniczącym sekcji pozastołecznej w Krakowie, w lipcu 1935 został wybrany członkiem zarządu głównego<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Koło lekarzy-legjonistów | czasopismo = [[Kurier Warszawski (dziennik)|Kurier Warszawski]] | wolumin = 190 | strony = 10 | data = 14 lipca 1935 | url = http://ebuw.uw.edu.pl/publication/218513}}</ref>.
W latach 1922–1928 pracował jako lekarz, a następnie od 1929 roku do wybuchu wojny w roku 1939 był dyrektorem Zakładu dla Nerwowo i Umysłowo Chorych w [[Kobierzyn (Kraków)|Kobierzynie]]. W latach 1931–1936 studiował prawo na UJ uzyskując tytuł magistra praw. Zastępca senatora wybrany w [[1935]] roku w [[województwo krakowskie (II Rzeczpospolita)|województwie krakowskim]]<ref>Album-skorowidz Senatu i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Sejmu Śląskiego. Kadencja 1935/1940, 1936, s. 199.</ref>. W 1938 roku został wybrany senatorem RP.
We wrześniu 1939 roku przekroczył granicę z [[Rumunia|Rumunią]], a w roku 1940 znalazł się w [[Szwajcaria|Szwajcarii]] (po ojcu, synu emigranta z 1831 roku posiadał obywatelstwo szwajcarskie), gdzie pracował w szpitalu psychiatrycznym w [[Wil]]. Mimo ciekawej oferty pracy z [[Genewa|Genewy]] zdecydował się na powrót do Polski w 1946 roku. Szykanowany w czasach stalinowskich za życiorys i pochodzenie próbował normalnie pracować, zorganizował w [[Kraków|Krakowie]] drugą w kraju Poradnię Zdrowia Psychicznego, był dyrektorem Wojewódzkiej Poradni Zdrowia Psychicznego i biegłym lekarzem ZUS. Do jego uczniów należał [[Antoni Kępiński]], który obdarzał go szczególnym rodzajem uznania i admiracji.
Linia 52:
[[Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1889]]
[[Kategoria:Zastępcy senatorów II Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Zmarli w 1956]]
| |||