Amyntas IV Macedoński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m zbędne powtórzenie
Linia 40:
 
== Sukcesja po śmierci Perdikkasa III ==
Z uwagi na zbyt młody wiek niepozwalający mu na samodzielne sprawowanie władzy regentem młodego króla wyznaczono jego stryja [[Filip II Macedoński|Filipa]]. [[Marek Junianus Justynus|Justyn]] podaje jednak iż Filip panował 25 lat czyli tyle, ile minęło od śmierci Perdikkasa III<ref>Justyn 9.8.1.</ref>. W świetle jego relacji Amyntas nigdy nie sprawował władzy królewskiej. Jednak w zrekonstruowanej inskrypcji pochodzącej z wyroczni w Lebadei (w [[Beocja|Beocji]]) figuruje ''"Amyntas syn Perdikkasa, król Macedończyków"'' co przemawia za panowaniem Amyntasa. Część historyków rozważa także istnienie okresu podwójnego panowania Filipa II i Amyntasa IV<ref>K. Nowotka, ''Aleksander Wielki'' s. 39</ref>. Stan ten miałby trwać w ciągu maksymalnie dwóch lat od śmierci Perdikkasa III. Starożytni Macedończycy uważali że w rodzie królewskim łaska bogów przechodzi z ojca na syna, podwójna monarchia była była więc kompromisem między zadbaniem o przychylność bogów w trudnym dla państwa momencie a naglącą potrzebą przejęcia władzy przez silną i zdolną jednostkę. W czasie tego podwójnego panowania Amyntasowi przypadły więc jedynie religijne aspekty władzy królewskiej (jedyne dla niego poświadczone w źródłach).
 
Sytuacja Macedonii po klęsce Perdikkasa III była bardzo ciężka. W przegranej bitwie zginęło 4 tys. Macedończyków co w znaczący sposób uszczupliło królewską armię, a co gorsza bardzo podkopało jej morale. Licząc na przychylność bogów Macedończycy wysłali małego Amyntasa do wyroczni w Lebadei chcąc, dzięki obecności króla, uzyskać łączność z bogiem. Na razie jednak [[Ilirowie]] zatrzymali się w Górnej Macedonii umacniając swoje zdobycze i przygotowując się do najazdu w przyszłym roku, natomiast północ kraju plądrowali [[Pajonowie]] - z tym zagrożeniem Filip poradził sobie przekupując pajońskiego króla złotem i szczodrymi obietnicami.