Kartuzi: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: ort. |
→Charakterystyka: wikizacja, drobne redakcyjne, lit. |
||
Linia 25:
W średniowieczu mnisi zajmowali się głównie przepisywaniem ksiąg i studiowaniem pism ojców kościoła. Kartuskie klasztory słynęły ze wspaniałych bibliotek, a kartuscy mnisi uchodzili za najlepiej wykształconych. W strukturze zgromadzenia zachowany jest podział na 3 grupy: mnichów chórowych (ojców), braci konwersów (składających śluby monastyczne) oraz braci donatów, zwanych również laikami (bracia żyjący wg reguły zakonnej, lecz bez ślubów monastycznych). Formacja mnichów trwa 7 lat, w tym czasie mnisi podejmują studia teologiczne (profesorowie przyjeżdżają z wykładami do klasztoru), każdy mnich niezależnie od chóru może podjąć studia. Nieustanny rozwój duchowy i intelektualny jest wpisany w regułę zakonną. Każdy kartuski mnich dąży do osiągnięcia doskonałości duchowej i całkowitego oddania się Bogu poprzez szereg praktyk charakterystycznych tylko dla zakonu kartuzów, (Drabina Guigona II).
Mnisi kartuscy przez całe życie zachowują post od pokarmów mięsnych, a w każdy piątek, jak również w wigilię uroczystych świąt poszczą o chlebie i wodzie. Kartuzi posiadają własny kalendarz liturgiczny. Językiem liturgicznym jest średniowieczna łacina. Msze święte sprawowane są w prastarym rycie kartuskim. Ryt ten posiada wiele elementów wspólnych z liturgią bizantyjską. Zakon kartuzów jako jedyny zachował tzw. małe officium ku czci Najświętszej Maryi Panny, które zawsze poprzedza poszczególne części rozbudowanej liturgii godzin. Officium w całości jest śpiewane. Kartuzi bardzo dużą wagę przywiązują do tradycji i zachowania wierności swojej regule. Aby zachować wewnętrzne skupienie i ciszę, mnisi nie używają telefonów komórkowych, radia, telewizji ani internetu. Informacje ze świata przekazywane są mnichom przez przeora. Mnisi opuszczają klasztor jedynie w ostateczności, nie chcą aby świat zewnętrzny burzył ich wewnętrzny pokój. Klasztor kartuzów zwykle położony jest na uboczu, otoczony murem nazywany jest [[Kartuzja|kartuzją]], mnisi żyją samotnie w oddzielnych
{{Fakt|Plan dnia}}:
Linia 47:
* 19:15: sen
[[Habit]] kartuza składa się z [[Tunika|tuniki]] przepasanej pasem z białej skóry oraz z długiego [[szkaplerz]]a z kapturem (szkaplerz jest nazywany przez kartuzów „kukullą”). Przód i tył „kukulli” są połączone z sobą po bokach za pomocą dwóch pasów materiału, które stanowią znak ślubów zakonnych, złożona
Współcześnie na świecie są 24 kartuzje (pięć należy do zakonu żeńskiego), w których łącznie przebywa 370 mnichów i 66 mniszek. Większość kartuzji znajduje się w Europie, poza nią istnieją w Ameryce Południowej ([[Argentyna]] i [[Brazylia]]), a także (jedna) w [[Stany Zjednoczone|USA]] (w stanie Vermont). Powstała również nowa fundacja w [[Korea Południowa|Korei Południowej]].
|