Kirasjerzy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
→‎Uzbrojenie i wyposażenie: Dodałem informacje głownie na temat zbroi z wcześniejszych okresów. A jeśli chodzi o to dotyczące ograniczeń w ruchu późniejszych to pisałem ma podstawie „Voices of Waterloo 1815” fragmentu opisującego kirasjerów w słowach Johna Booth’a
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 15:
 
== Uzbrojenie i wyposażenie ==
Wcześniejsi kirasjerzy tj. z drugiej połowy szesnastego i pierwszej siedemnastego, nosili prawie zawsze zbroje trzy czwarte (żadziej półzbroje czy pełne zbroje). Płytowy kirys mógł miec uksztautowaną krawędź dolną na wzór litery „V” lub prostą na wysokości pępka. Naramienniki zachodzące na kirys by zasłonić słaby punkt jakim była pachą. Nareczaki zwykle zintegrowane (opacha, nałokietnica i stanowily jeden element z wielu ruchomych połączonych blach), wewnętrzną część łokcia mogły zasłaniać folgi kompresyjne lub przedłużenie nałokcicy. Rękawice płytowe mogły miec łuskowe palce lub byc ich całkiem pozbawione, w przeciwieństwie do pietnastowiecznych rękawic natomiast na wzór czternastowiecznych folgi osłaniające podstawę kciuka były zintegrowane z folgami śródręcza. Nogi były osłonięte długimi taszkami sięgającymi od kirysu do kolan. Nosili oni szturmaki zamknięte oraz otwarte, hełmy zamknięte, czasem moriony. Ochronę szyi mógł stosować oddzielny obojczyk płytowy wsuwany pod kirys lub przedłużenie hełmu. Stopniowo z czasem kiedy rozwijała się broń palna, zbroje musiały byc coraz grubsze a przez to cięższe, wiec rezygnowano z rękawic, taszek , naręczaków, obojczyków czy bardziej kompletnych hełmów na rzecz zwiększania odporności kirysu.
Wyposażenie ochronne kirasjera obejmowało stalowy kirys o wysokości około 47 cm, szerokości 44 cm (na wysokości piersi) i wadze 8-9 kg. Kirys ten chronił pierś i plecy jeźdźca przed ciosami broni białej i kulami muszkietowymi (wystrzelonymi z odległości nie mniejszej niż 50 kroków). Kula pistoletowa mogła go przebić tylko jeśli została wystrzelona z bardzo bliskiej odległości (2-3 kroki).
 
 
Czasami kirasjerzy nosili [[Hełm kirasjerski|stalowe, otwarte hełmy]] w kształcie kasku, nawiązujące do hełmów hellenistycznych Greków i Rzymian. Posiadały otok z czarnego niedźwiedziego futra, a ozdobione były nadgrzebieniem z końskiego czarnego włosia i piórem pąsowym na lewym boku.
Wyposażenie ochronne kirasjerapóźniejszych kirasjerów obejmowało stalowy kirys o wysokości około 47 cm, szerokości 44 cm (na wysokości piersi) i wadze 8-9 kg, zapinany skórzanymi pasami wzmocnionymi poprzez dodanie łusek. Kirys ten chronił pierś i plecy jeźdźca przed ciosami broni białej i kulami muszkietowymi (wystrzelonymi z odległości nie mniejszej niż 50 kroków). Kula pistoletowa mogła go przebić tylko jeśli została wystrzelona z bardzo bliskiej odległości (2-3 kroki). W przeciwieństwie do wcześniejszych kirysów te miały Znacznie ciaśniejszy wcięcia na ręce co pozwalało osłonić nieco większą powieszchnie torsu bez konieczności produkcji dodatkowych płyt. Jednak wcięcia te ograniczały ruch rąk, utrudniało to wykonywanie cięć z lewej strony, jednak nie przeszkadzało z wyprowadzaniem pchnięć lub ciec z prawej.
 
Czasami kirasjerzy nosili [[Hełm kirasjerski|stalowe, otwarte hełmy]] w kształcie kasku, nawiązujące do hełmów hellenistycznych Greków i Rzymian. Posiadały otok z czarnego niedźwiedziego futra, a ozdobione były nadgrzebieniem z końskiego czarnego włosia i piórem pąsowym na lewym boku. Zabezpieczano je paskiem zapinanym pod brodą lub dolną wargą, który dla dodatkowej ochrony wzmacniano metalowymi łuskami.
 
Na jego uzbrojenie składały się [[Pałasz (broń)|pałasz]] (lub [[rapier]]), para [[pistolet]]ów i krótka kawaleryjska [[skałkówka]] lub [[Karabinek (broń)|karabinek]].