Próba Webera: Różnice pomiędzy wersjami

'''Próba Webera''' (ang. Weber test) – subiektywna metoda badania [[słuch]]u polegająca na przyłożeniu wprawionego w drgania [[kamerton|stroik]]a do czoła lub szczytu czaszki pacjenta. Zadaniem chorego jest określenie w którym uchu [[dźwięk]] słyszany jest głośniej. W przypadku zdrowych badanych dźwięk słyszany jest jednakowo w obu uszach. Badanemu z przewodzeniowym uszkodzeniem słuchu (czyli związanym z zaburzeniem ucha środkowego i zewnętrznego) dźwięk wyda się głośniejszy w chorym uchu. Dzieje się tak ponieważ uchodo toucha niezdrowego słyszydochodzą dźwiękówfale otoczeniaakustyczne izarówno możedrogą skupićprzewodnictwa siękostnego wyłączniejak nai odbiorzepowietrznego, dźwiękówktóre przewodzonychwzajemnie drogąinterferują powodując zanik kostnąamplitudy. Taka sytuacja może być nawet uzyskana eksperymentalnie poprzez zatkanie jednego ucha palcem. Natomiast chory z odbiorczym uszkodzeniem słuchu będzie lepiej słyszał stroik w uchu zdrowym<ref>{{cytuj książkę|tytuł=Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny|inni=Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.)|wydawca=Wydawnictwo Lekarskie PZWL|miejsce=Warszawa|rok=2006|isbn=83-200-3244-X|strony=61}}</ref>.