Wersja z 17:49, 11 wrz 2018 edytuj Romuald Wróblewski (dyskusja \| edycje) 34 327 edycji m ← poprzednia edycja		Wersja z 13:46, 19 gru 2018 edytuj anuluj edycję Mathieu Mars .bot (dyskusja \| edycje) Boty 585 069 edycji dodanie endonimów następna edycja →
Linia 1: {{Miejscowość infobox \|nazwa = Dawidgródek \|nazwa oryginalna = Давыд-Гарадок \|zdjęcie = Davyd-Haradok, Haryń. Давыд-Гарадок, Гарынь (1936) (2).jpg \|opis zdjęcia = Widok z 1936 Linia 25: '''Dawidgródek'''<ref>Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast ({{Monitor Polski\|1937\|69\|104}}).</ref> ([[język białoruski\|biał.]]''Давыд-Гарадок'') – miasto na [[Białoruś\|Białorusi]], w [[obwód brzeski\|obwodzie brzeskim]], w [[rejon stoliński\|rejonie stolińskim]]; do 1945<ref>Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej ({{Dziennik Ustaw\|1946\|2\|5}}).</ref> w Polsce, w [[województwo poleskie\|województwie poleskim]], w [[powiat stoliński\|powiecie stolińskim]]. Miasto [[magnateria polska\|magnackie]] położone było w końcu XVIII wieku w Księstwie Dawidgródzkim w [[powiat piński (I Rzeczpospolita)\|powiecie pińskim]] [[województwo brzeskolitewskie\|województwa brzeskolitewskiego]]<ref> Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 119.</ref>. Dawidgródek leży nad [[Horyń\|Horyniem]]. Linia 34: W 1707 roku miasto zostało zniszczone przez wojska szwedzkie. W 1793 roku w wyniku rozbiorów miasto weszło w skład Rosji. Zamek został rozebrany w XIX wieku, a nową siedzibę zarządców dóbr Radziwiłłów zbudowano od strony południowej Dawidgródka, na lewym brzegu rzeczki Nieprawdy. Administracja dóbr w 1904 roku przeniosła się do [[Mankiewicze\|Mankiewicz]] pod [[Stolin]]em po wybudowaniu nowej rezydencji. Pod koniec XIX wieku w mieście żyło około półtora tysiąca katolików. Po odzyskaniu niepodległości i wojnie polsko-bolszewickiej miasteczko znajdowało się w składzie II Rzeczypospolitej. Leżało zaledwie 30  km od polskiej granicy z ZSRR. W okresie międzywojennym na terenie [[Ordynacja rodowa\|ordynacji]] Dawidgródeckiej książąt [[Radziwiłłowie herbu Trąby\|Radziwiłłów]] z Mankiewicz organizowano największe w Polsce i ówczesnej Europie polowania na [[Dzik euroazjatycki\|dziki]] z zastosowaniem tzw. czerty (forma [[Naganka\|nagonki]] z udziałem 800-1000 naganiaczy). Podczas pamiętnych łowów w 1931 roku ten sposób polowania dał [[Pokot (polowanie)\|pokot]] 72 dzików<ref>Marek Żukow-Karczewski, ''Polowania w dawnej Polsce'', „AURA”, nr 12/1990 r.</ref>. Do 17 września 1939 miasto znajdowało się w ówczesnym [[powiat stoliński\|pow. stolińskim]] w dawnym [[województwo poleskie\|województwie poleskim]] i stanowiło [[garnizon]] macierzysty [[Batalion KOP „Dawidgródek”\|Batalionu KOP „Dawidgródek”]]. W 1939 włączone w składzie [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka\|Białoruskiej SRR]] jako siedziba [[Rejon dawidgródecki\|rejonu]]. W 1941 roku miasto opanowali Niemcy, którzy wywieźli z niego, a następnie zamordowali prawie wszystkich miejscowych Żydów. W 1944 roku miejscowość została zagarnięta ponownie przez Armię Czerwoną. == Zabytki ==

Dawidgródek: Różnice pomiędzy wersjami