Tenor: Różnice pomiędzy wersjami

Ze względu na to, że przez długi czas w historii kobietom nie wolno było śpiewać w kościele, w głosach wyższych (głównie w partii „cantus”) obsadzani byli albo mężczyźni śpiewający [[falset]]em (obecnie zwani kontratenorami), albo chłopcy przed mutacją, posiadający głos zwany [[dyszkant]]em<ref>{{cytuj książkę | autor = Stanisław Krukowski | tytuł = Problemy wykonawcze muzyki dawnej | wydawca = Centralny Ośrodek Metodyki Upowszechniania Kultury | data = 1991 | strony = 135}}</ref>. Wbrew obecnym skojarzeniom, w partii „altus” nie śpiewał zwykle głos kojarzony z obecnym żeńskim altem lub falsetowym kontratenorem, ale tenor śpiewający rejestrem piersiowym o wyjątkowo szerokiej skali<ref>{{cytuj książkę | autor = Andrzej Chodkowski | tytuł = Encyklopedia muzyki | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | data = 1995 | strony = 1128 | isbn = 8301113901}}</ref>. Obecnie niektórzy wykonawcy muzyki dawnej, zwykle śpiewający partie tenorowe, często wykonują partie „altus” właśnie w ten sposób (np. [[Charles Daniels (muzyk)|Charles Daniels]], [[Stephan van Dyck]]).

 

 

Skala tenorowa sytuuje się więc pomiędzy skalą barytonu a męskiego altu (śpiewanego falsetem).