DoTokubetsu jejKoto Keisatsu podlegało japońskiemu Ministerstwowi Spraw Wewnętrznych (内務省 ''Naimushō''). Do zadań TOKKO należało zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego [[Japonia|Japonii]]. Zwalczała organizacje wywrotowe a w szczególność te, które odrzucały instytucję władzy [[Cesarze Japonii|cesarskiej]] lub były przeciwne polityce ekspansji. Zaliczano do nich ruchy studenckie, [[Pacyfizm|pacyfistyczne]] albo partie [[Komunizm|komunistyczne]], [[Socjalizm|socjalistyczne]] czy [[Anarchizm|anarchistyczne]]. TOKKO często współpracowała z [[Kempeitai]] (tajną żandarmerią wojskową), a zwłaszcza w prowadzeniu działalności [[Kontrwywiad|kontrwywiadowczej]]. Nadzorowała poczynania obcokrajowców, zwalczała działalność obcych [[Służby specjalne|służb wywiadowczych]] na terenie państwa. Za granicą TOKKO miała swoje placówki w [[Szanghaj|Szanghaju]], [[Londyn|Londynie]] i [[Berlin|Berlinie]].
Korzystała z rozbudowanej siatki tajnych informatorów zwanych potocznie ''[[Tonarigumi]]'' 隣組, ('''Stowarzyszenie sąsiedzkie'''). Siatki podzielone były na sekcje według ulic, przecznic czy budynków. Każda z sekcji posiadała własnego koordynatora, którego zadaniem było sporządzenie raportu dla TOKKO, o życiu okolicy. PosiadałaTOKKO posiadało wszelkie uprawnienia do [[Inwigilacja|inwigilacji]] obywateli i ingerowania w ich życie prywatne. II departament Tokubetsu Koto Keisatsu oprócz kontroli obcokrajowców, prześladował obywateli nakrytych na słuchaniu zagranicznej muzyki lub czytaniu zagranicznych książek.
Do [[1936]] roku TOKKO zatrzymała ponad 59.000 osób, z czego 5000 postawiono przed sądem. Aresztowany był zmuszany siłą do pisania tzw. „życiorysu”, w którym musiał podać przyczyny swoich poglądów politycznych. Pod koniec [[Wojna na Pacyfiku|wojny na Pacyfiku]] współpracowała z innymi służbami, w celu zapobieżenia ewentualnej [[Alianci|alianckiej]] inwazji na [[Japonia|Japonię]].
