Hanyu pinyin: Różnice pomiędzy wersjami

Pinyin najlepiej traktować tak jak łaciński zapis języka obcego, tj. francuski, angielski czy hiszpański. Oznacza to, że jego poprawna wymowa wymaga opanowania podstaw [[fonologia|fonologii]] putonghua, które w przeciwieństwie do np. fonologii języka angielskiego – nie są w Polsce powszechnie znane. Prawidłowa wymowa pinyinu jest dla Polaków łatwiejsza niż dla Anglików, pod warunkiem, że nie będą próbowali czytać pinyinu z angielską manierą. Dzieje się tak dlatego, że putonghua obfituje w „szeleszczące” głoski podobne do polskich, tj. ''ś, dź, ć'' itd., które w angielskim nie występują.

 

* '''''ü''''' – przypomina trochę niemieckie ''ü'' lub francuskie ''u'': składając usta do ''u'' wymawiamy ''i''. Osoby, które nie są pewne efektów swoich starań, mogą zamiast ''ü'' wymawiać ''i'', albo wzorem [[System Palladiusza|rosyjskiej transkrypcji]] – ''ju''.

* '''''ng''''' – ''ŋ (n tylnojęzyczne)'', głoska występująca w polskich słowach z tzw. "nosówką" przed "k" lub "g", np. w słowie "sęk" pomiędzy "e" a "k" (wymawianym bez [[Hiperpoprawność|hiperpoprawności]]); także "n" w wymawianym według wzorcowej wymowy lub po krakowsku słowie "bank" bądź wymawianym po krakowsku słowie "panie'''n'''ka". W przeciwieństwie do polskiego używane w wygłosie, tzn. nie następuje po nim żadna spółgłoska w obrębie tej samej sylaby.