Flawiusz Klemens: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) uzupełnienie |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) uzupełnienie |
||
Linia 3:
Był synem [[Tytus Flawiusz Sabinus (II)|Tytusa Flawiusza Sabinusa (II)]], młodszym bratem [[Tytus Flawiusz Sabinus (III)|Tytusa Flawiusza Sabinusa (III)]]. Bratanek cesarza [[Wespazjan]]a. Poślubił swoją kuzynkę Flawię Domityllę (III), córkę Flawii Domitylli (II) i wnuczkę Wespazjana. Został skazany na śmierć przez swojego stryjecznego brata, cesarza [[Domicjan]]a.
Wedle [[Swetoniusz]]a: ''Zgładził go Domicjan właśnie w czasie sprawowania przezeń konsulatu, choć nawet jego synów, jeszcze zupełnie maleńkich, wyznaczył uprzednio jako swych następców i pozbawił ich dawnych swych imion nadając jednemu imię Wespazjan, drugiemu Domicjan. Tym mordem najbardziej przyśpieszył sobie zgubę.''<ref>''Żywot Domicjana'', 15 (przekład [[Janina Niemirska-Pliszczyńska]]).</ref>
[[Kasjusz Dion]] podaje, że Klemensa i jego żonę Flawię Domicyllę ''oskarżono o [[ateizm]], zarzut, pod którym wielu innych, co to zeszli na żydowskie manowce, zostało skazanych. Niektórych czekała śmierć, pozostałych pozbawiono majętności. Domicylla została tylko wygnana na Pandaterię''<ref>Cyt. za: P.L. Maier, ''Rzym w płomieniach'', t. 2, Warszawa 1994, s. 308.</ref>. Część badaczy przyjmuje, że Flawiusz Klemens nawrócił się na judaizm<ref>M.in. E.M. Smallwood, ''Domitan's Attitide toward the Jews and Judaism'', "Classical Philology", LI, styczeń 1956, s. 7 nn.</ref>. Inni zwracają uwagę na to, że określenia "ateizm" nie można było odnieść do judaizmu, religii uznawanej w Rzymie za legalną, oraz na fakt, że Kasjusz Dion nie posługiwał się nigdy nazwą chrześcijaństwo. Z kolei [[Euzebiusz z Cezarei]] podaje, że Domitylla została wygnana ze względu na swoje chrześcijańskie wyznanie; jednak w jego relacji Domitylla jest nie żoną, lecz bratanicą Klemensa. Historyk M. Goguel przypuszczał, że Klemens mógł w tajemnicy podzielać poglądy żony, lecz dbając o swoją reputację i karierę oraz przyszłość synów, adoptowanych przed Domicjana, nie zdecydował się oficjalnie na przyjęcie chrześcijaństwa<ref>M. Goguel, ''The Birth of Christianity'', New York 1954, s. 532.</ref>.▼
▲[[Kasjusz Dion]] podaje, że Klemensa i jego żonę Flawię Domicyllę ''oskarżono o [[ateizm]], zarzut, pod którym wielu innych, co to zeszli na żydowskie manowce, zostało skazanych. Niektórych czekała śmierć, pozostałych pozbawiono majętności. Domicylla została tylko wygnana na Pandaterię''<ref>''Historia rzymska'' LXVII, 14. Cyt. za: P.L. Maier, ''Rzym w płomieniach'', t. 2, Warszawa 1994, s. 308.</ref>. Część badaczy przyjmuje, że Flawiusz Klemens nawrócił się na judaizm<ref>M.in. E.M. Smallwood, ''Domitan's Attitide toward the Jews and Judaism'', "Classical Philology", LI, styczeń 1956, s. 7 nn.</ref>. Inni zwracają uwagę na to, że określenia "ateizm" nie można było odnieść do judaizmu, religii uznawanej w Rzymie za legalną, oraz na fakt, że Kasjusz Dion nie posługiwał się nigdy nazwą chrześcijaństwo. Z kolei [[Euzebiusz z Cezarei]] podaje, że Domitylla została wygnana ze względu na swoje chrześcijańskie wyznanie; jednak w jego relacji Domitylla jest nie żoną, lecz bratanicą Klemensa. Historyk M. Goguel przypuszczał, że Klemens mógł w tajemnicy podzielać poglądy żony, lecz dbając o swoją reputację i karierę oraz przyszłość synów, adoptowanych przed Domicjana, nie zdecydował się oficjalnie na przyjęcie chrześcijaństwa<ref>M. Goguel, ''The Birth of Christianity'', New York 1954, s. 532.</ref>.
Pojawiła się hipoteza, że wyzwoleńcem Flawiusza Klemensa mógł być papież [[Klemens I]]<ref>A. Krawczuk, ''Kronika Rzymu i Cesarstwa Rzymskiego'', s. 210.</ref>. Na miejscu domu Flawiusza została zbudowana [[bazylika św. Klemensa]]. Flawiusz Klemens pojawia się w powieściach ''Wrogowie rodzaju ludzkiego'' [[Mika Waltari|Miki Waltariego]] i ''[[Rzym w płomieniach]]'' [[Paul L. Maier|Paula L. Maiera]].
| |||