Za najpiękniejszy zachowany egzemplarz "O naprawie Rzeczypospolitej" uznawany jest ten wpisany na listę ''[[UNESCO]]'' a przechowywany
w strzeżonym, ogniotrwałym skarbcu, w specjalnie do tego celu przygotowanym pomieszczeniu [[Biblioteka Jagiellońska|Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego]], w którym utrzymywana jest stała temperatura i wilgotność. Jest to [[Drukarnia Łazarzowa|Łazarzowy]] pierwodruk oznaczony numerem BJ St. Dr. Cim. 430. Zachowany w pierwotnej oprawie królewskiej. W zwierciadle okładziny górnej widnieje jeden z 7 znanych typów złotego [[superekslibris]]u królewskiego w formie ukoronowanych tarcz herbowych [[Polska|Polski]] i [[Litwa|Litwy]]. Ten kompletny, doskonale zachowany egzemplarz, podarowany i opatrzony własnoręcznym listem [[Andrzej Frycz Modrzewski|Frycza Modrzewskiego]] do [[Zygmunt II August|władcy]] należał on do jednej z największych prywatnych bibliotek ówczesnego świata, którą w [[Wilno|Wilnie]] zbudował król [[Zygmunt II August|Zygmunt August]]. Z ~4000 sztuk tego księgozbioru do czasów współczesnych zachowało się ~1200 rozproszonych w bibliotekach całego świata. Większość woluminów obok królewskich znaków własnościowych posiada wytłoczony łaciński opis; SIGISMUNDI AUGUSTI REGIS POLONIAE MONUMENTUM. Stąd każdy zachowany egzemplarz z tej biblioteki nazywany jest monumentem.<ref name=monumenty>{{Cytuj książkę | autor =Franciszek Biesiadecki, Kazimierz Piekarski | tytuł = Materiały do dziejów Biblioteki Zygmunta Augusta, seria 1| miejsce =Warszawa| rok =1924| strony =9}}</ref> Niestety egzemplarz ten jest niekompletny. Brakuje stron 139 [de Legibus fol.CXXVII rent iudia;tutorum] oraz 178 [de Bello fol.CLXVI omnia;adhee]. Współczesna paginacja wskazuje na to iż dewastacji dokonano na przełomie XX i XXI wieku. Po wydarzeniach związanych z kradzieżą [[De revolutionibus orbium coelestium|pierwodruku Kopernika]] w [[Biblioteka Jagiellońska|Bibliotece Jagiellońskiej]] wszystkie biblioteki wprowadziły obostrzenia w korzystaniu ze szczególnie cennych druków i rękopisów. Jedynie w uzasadnionych przypadkach po przedstawieniu pisemnego uzasadnienia popartego przez osobę z co najmniej tytułem doktora nauk, następuje weryfikacja tego dokumentu oraz krótki wywiad na temat prowadzonych prac. Niemal po jednej odpowiedzi pracownicy biblioteki są w stanie stwierdzić, czy mają do czynienia z fachowcem czy oszustem. Jedynie wówczas pod pełną kontrolą pracowników umożliwiany jest dostęp do celów naukowych, z tym że w większości przypadków odbywa się to przy użyciu [[faksymile]] bądź [[mikrofilm]]ów. Najcenniejszych zabytków nie udostępniają prawie nikomu, tym bardziej iż wysokiej jakości kopie cyfrowe są powszechnie dostępne na stronach internetowych uczelni.<ref name=zwiercan >{{Cytuj książkę | autor = dr Marian Zwiercan, pracownik Oddziału Starych Druków Biblioteki Jagiellońskiej| tytuł = wypowiedź dla DZIENNIKA POLSKIEGO | wydawca = | miejsce = w Krakowie | rok = 25.11.1998 }}</ref> ''Ochrona obiektów ze zbiorów specjalnych jest jednym z najważniejszych statutowych zobowiązań [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu]] i [[Biblioteka Jagiellońska|Biblioteki Jagiellońskiej]]. '' Władze [[Uniwersytet Jagielloński|uczelni]] wychodzą z założenia iż są zbiory specjalne najważniejszym dziedzictwem kultury narodu a ich zachowanie dla przyszłych pokoleń jest sprawą kluczową. Dzięki rozwojowi techniki bieżące badania naukowe można kontynuować w oparciu o archiwizacje cyfrowe lub technikę mikrofotografii. [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytet]] obejmuje swoją troską tysiącletnią przeszłość narodu ale i przyszłość następnych stuleci, pragnąc przekazać możliwość obcowania ze skarbami pokoleniom które nadejdą. Stąd szczególna troska o skarby najcenniejsze.
