Wieś historycznie położona w staropolskim powiecie bełskim.
Po inkorporacji ziemi bełskiej [[KazimierzMagdaleny IVŁatak Jagiellończyk|Kazimierz Jagiellończyk]] nadałnadała kilku dygnitarzom bełskim wsie z domeny królewskiej. W roku 1462 roku nadanie w postaci wsi Żulice otrzymał Dobiesław Byszowski [[Jastrzębiec (herb szlachecki)|herbu Jastrzębiec]], ówczesny starosta bełski. Po 1518 roku przeszła do Zawadzkich [[Lis (herb szlachecki)|herbu Lis]]. Spis poborowy z 1564 roku pokazał we wsi jedynie 2 łany (33, 6 ha) gruntów uprawnych. W 1564 i następnie w roku 1571 należała do Jana Zawadzkiego{{odn|Jabłonowski|1902|s=93, 107}}, który był ponadto właścicielem [[Steniatyn]]a. W XVIII wieku wieś należała do Hadziewiczów, zaś od roku 1796 do końca XIX wieku do rodziny Makomaskich. Wincenty Makomaski wystawił tu w roku 1827 kościół murowany który początkowo służył jako kaplica grobowa, Po roku 1870 przyłączona do cerkwi prawosławnej, w roku 1919 przemianowana na kościół rzymskokatolicki<ref name="SgKP">{{SgKP|XIV|851|Żulice}}</ref>.
