Judyta (postać biblijna): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
infobox, drobne merytoryczne
Linia 8:
|występowanie = [[Księga Judyty]]
|przydomek =
|atrybut = Głowa Holofernesa, miecz
|wcielenie zwierzęce =
|siedziba =
|teren kultu =
|szczególne miejsce kultu = Europa w epoce Renesansu
|nazwa święta =
|odpowiednik =
|ojciec = [[Merari (syn Us)|Merari]]
|matka =
|mąż = Manasses
|żona =
|rodzeństwo =
|dzieci = 14 synówBrak
|commons =
|wikisłownik =
Linia 26:
'''Judyta''' [[hebr.]] '''''יְהוּדִית''''' – postać [[Biblia|bibiljna]], bohaterka [[Księga Judyty|Księgi Judyty]] (por. np. Jdt 8,1-4 [http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=1375&werset1=1&werset2=4#W]).
 
Judyta była córką [[Merari (syn Us)|Merariego]] z pokolenia [[Symeon (postać biblijna)|Symeona]]. Wcześnie owdowiała, dlatego cały czas nosiła po śmierci męża na sobie wór opadający na biodra, jej mężem był [[Manasses (mąż Judyty)|Manasses]] z [[Betulia|Betulii]]. Miała 14 synów. Była piękna, bogata, bardzo pobożna, pomagała ludziom potrzebującym.
 
Księga Judyty opowiada, iż w czasie najazdu wojsk asyryjskich na [[Izrael]], ich wódz [[Holofernes]] rozpoczął oblężenie miasta [[Betulia|Betulii]]. Wydawało się, że nic nie uratuje ani miasta, ani kraju. Judyta postanowiła wówczas sama obronić miasto. Po wieczornej modlitwie udała się do obozu Asyryjczyków. Wyjaśniła im, że opuściła miasto, chcąc ocalić życie. Kiedy zaprowadzono ją przed oblicze Holofernesa, ten zakochał się w niej, będąc pod wrażeniem jej urody, i zabrał ją do swojego namiotu. Czwartego dnia po wielkiej uczcie, kiedy Holofernes spał, Judyta ucięła mu głowę. Następnie włożyła ją do kosza i powróciła do Betulii. O świcie wywieszono głowę na murach miasta. Gdy ujrzało ją wojsko asyryjskie, uciekło w popłochu. Izraelici rzucili się w pogoń za wrogami i ich rozgromili.