Ludvík Štěpán: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
(Brak różnic)

Wersja z 11:13, 5 paź 2019

Ludvík Štěpán (ur. 2 lutego 1943 w Dačicach, zm. 29 grudnia 2009 w Brnie) – czeski pisarz, dziennikarz, profesor slawistyki na Uniwersytecie Masaryka w Brnie.

Życie i działalność

Urodził się w Dačicach na Morawach,[1] jego życie i twórczość były jednak powiązane z Brnem.[1] W Brnie ukończył technikum mechaniczne. Pracował jako kontroler, a później jako projektant w brneńskiej firmie Královopolská.[2] Był również zatrudniony w teatrze, potem pracował jako dziennikarz w brneńskich redakcjach Lidové demokracie i Mladé fronty.[2] Od roku 1975 był pisarzem i tłumaczem z zawodu. W latach 1985–1991 studiował polonistykę i bohemistykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Masaryka w Brnie (praca dyplomowa Tradice a současnost polské epigramatiky). Po roku 1989 wrócił do dziennikarstwa (m.in. był pracownikiem naukowym dzienników Zemědělské noviny a Demokrat), był dyrektorem agencji artystyczno-reklamowej (LUSK). Od roku 1995 był zewnętrznym wykładowcą na Wydziale Slawistyki Uniwersytetu Masaryka, a od roku 1996 pracował tam jako adiunkt, później jako docent (w roku 2001 habilitował się na podstawie pracy Vývoj žánrového systému polské literatury – od renesance k postmodernismu), a od roku 2007 jako profesor literatury słowiańskiej.[2] Jako redaktor włożył wkład w czasopisma Slavica LitterariaLiterárněvědná slavistika i Opera Slavica – Slavistické rozhledy, Litteraria Humanitas.[3]

Jego pierwszym dziełem były wiersze poezji przyrodniczej, podróżniczej i miłosnej. Opowiadania i powieści Štěpána były z początku sytuowane przede wszystkim na morawskiej wsi, a ich historia była związana z wysiłkami bohaterów (zwykle młodych) w celu znalezienia sensu własnego życia i jego prawdziwej wartości. Już od czasu wydania zbiorów opowiadań Květiny jsou tu zbytečné" i Znamení břízy charakterystycznymi cechami prozy autora były: kompozycja dzieląca historię częstymi retrospektywami, znaczny stopień liryzacji, skrótowość i metaforyczny styl. Podobnie zbudowana jest powieść Vichřice, której bohater analizuje swoją winę w tragicznej śmierci dziewczynki. Oprócz historii o dojrzewającej młodzieży pisarz wydał zbiór opowiadań Vysoko letí ptáci, w których poruszono temat samotności i odosobnienia osób starszych. [2]

W latach 80 przeszedł na gatunki bardziej epickie. W swojej powieści o morawskim miasteczku przygranicznym próbował zmierzyć się z tematem okupacji (A jinak se pluje po moři), napisał także powieść osadzoną w środowisku medycznym, zawierającą elementy science fiction (Transplantace). Opublikował także szereg publikacji naukowych z zakresu literaturoznawstwa polskiego, koncentrując się głównie na zagadnieniach genologicznych (np. Vývoj žánrového systému polské literatury). [2]

Wybrana twórczość

  • Klepání na lásku (1973)
  • Květiny jsou tu zbytečné (1976)
  • Vichřice (1977)
  • Pan Střelnice (dla dzieci, 1979)
  • Znamení břízy (1979)
  • Vysoko letí ptáci (1980)
  • A jinak se pluje po moři (1985)
  • Kovbojové z papíru (dla dzieci, 1986)
  • Husar a panenka (dla dzieci, 1987)
  • Transplantace (1990)
  • Hry s protinožci (1990)
  • Pan Střelnice v Bambulálii (leporello, 1993)
  • Co dělám celý den (leporello, 1993)
  • Tombík mezi dinosaury (leporelo, 1994)
  • Máme rádi zvířata (dla dzieci, 1996, z Václavem Richterem)
  • Mezi námi zvířaty I (dla dzieci, 2004)
  • Mezi námi zvířaty II (dla dzieci, 2004)

Przypisy

  1. a b Petr Bílek: 175 autorů. Praga: Československý spisovatel, 1982, s. 150. (cz.).
  2. a b c d e Ludvík Štěpán. [dostęp 2017-04-15].
  3. Zemřel profesor Ludvík Štěpán. [dostęp 2017-04-18]. (cz.).

Linki zewnętrzne