Bitwa pod Grunwaldem: Różnice pomiędzy wersjami

5 lipca doszło do potyczki wojska pod dowództwem [[Janusz Brzozogłowy|Janusza Brzozogłowego]], który pokonał krzyżacką załogę Świecia. Następnie do Jagiełły przybyli posłowie [[Zygmunt Luksemburski|Zygmunta Luksemburczyka]], którzy proponowali przeprowadzenie [[sąd polubowny|sądu polubownego]] z udziałem króla Węgier. Jagiełło postawił jednak twarde warunki w przewidywaniu, że Krzyżacy je odrzucą. (W obecności posłańców węgierskich, 6 lipca, Witold przeprowadził przegląd wojsk.) Ulrich von Jungingen odpowiedział, że uczyni wszystko, by zniszczyć siły przeciwnika. 7 lipca wojska polsko-litewskie zajęły [[Bądzyn]], ujawniając tym samym, iż zmierzają w głąb terytorium państwa krzyżackiego. Pod Bądzynem zatrzymały się na dwa dni, po czym kontynuowały marsz i 9 lipca weszły na terytorium Prus. Po przebyciu granicy po raz pierwszy podniesiono wszystkie chorągwie i odśpiewano [[Bogurodzica (pieśń)|Bogurodzicę]]. 10 lipca sprzymierzeni wyruszyli ze swojego obozu pod [[Lidzbark]]iem, pozostawiając w nim część sił. Po dwóch milach (ok.15 km) marszu podjazd polski natknął się na spore siły nieprzyjaciela, które obsadziły przeprawę nad [[Drwęca|Drwęcą]] pod [[Kurzętnik]]iem. Okazało się, że Ulrich von Jungingen rozpoczął pospieszną koncentrację swoich wojsk przez wycofanie ich spod Świecia i zdecydował się zorganizować linię obrony na rzece Drwęcy<ref>Kuczyński, s. 259.</ref><ref>{{cytuj książkę|imię=Andrzej|nazwisko=Nadolski|tytuł=Grunwald 1410|wydawca=Bellona|miejsce=Warszawa|rok=2008|strony = 83–87}}</ref><ref>Kuczyński, s. 313.</ref>.

Brody przez rzekę były ufortyfikowane przy pomocy palisad, a pobliski zamek w [[Kurzętnik]]u wzmocniony. Po naradzie z powołaną radą wojenną, Jagiełło postanowił ominąć zastawioną pułapkę i obejść wojskaźródła zakonneDrwęcy od wschodu. Wojska [[unia wileńsko-radomska|uniiUnii]] wycofały się 11 lipca spod Kurzętnika<ref>Kuczyński, s. 314.</ref> i następnie przez [[Lidzbark|Lidzbark Welski]] i [[Działdowo]] (a ich część, prawdopodobnie oddziały litewskie i tatarskie, również przez [[Nidzica|Nidzicę]]) kontynuowały marsz w kierunku Malborka. 13 lipca siły sprzymierzonych dotarły do miasta (i zamku) [[Dąbrówno (województwo warmińsko-mazurskie)|Dąbrówna]], które zostało zdobyte, splądrowane i spalone. Po jednodniowym postoju pod Dąbrównem wojska polsko-litewskie ruszyły, przed świtem 15 lipca, ''wszystkimi drogami'' w kierunku [[Ulnowo (powiat ostródzki)|Ulnowa]] i jeziora [[Jezioro Lubiańskie|Lubień]] na wschód od Grunwaldu, gdzie rozłożyły się obozami. Tymczasem wojska krzyżackie, po odejściu wojsk polsko-litewskich znad Drwęcy, pomaszerowały przez [[Bratian]] i [[Lubawa|Lubawę]] w kierunku Grunwaldu i [[Stębark]]a, z zamiarem przecięcia drogi wojskom królewskim<ref>Kuczyński, s. 327.</ref>.