Koine: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
lit.
MILczek (dyskusja | edycje)
m jęz. stylistyczna
Linia 3:
'''Koine''', '''koinè'''{{r|Eco}}, '''greka wspólna'''{{r|Eco}} (od [[greka|gr.]] {{grc|ἡ κοινὴ διάλεκτος}}, ''he koine dialektos'' – wspólny [[dialekt]]) – określenie powszechnej formy [[język grecki|języka greckiego]], która zastąpiła [[Język grecki klasyczny|klasyczny język starogrecki]] i pozostawała w użyciu od początków [[Epoka hellenistyczna|epoki hellenistycznej]] do czasów późnoantycznych (ok. 300 p.n.e. – 300 n.e.). Greka koine stała się [[lingua franca]] wschodniej części basenu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]] i nieoficjalnie drugim po [[łacina|łacinie]] językiem [[Cesarstwo Rzymskie|cesarstwa rzymskiego]]. W koine powstało wiele znanych ksiąg, m.in. [[Septuaginta]] i [[Nowy Testament]].
 
''Koine'' stanowiła produktwytwór epoki hellenistycznej zapoczątkowanej podbojami [[Aleksander Macedoński|Aleksandra Macedońskiego]]. Od [[III w. p.n.e.|III]]/[[II w. p.n.e.|II wieku p.n.e.]] była potocznym językiem [[Grecy|Greków]] zamieszkałych w basenie Morza Śródziemnego oraz językiem międzynarodowym w większej części cesarstwa rzymskiego. Była używana szeroko w [[Starożytny Egipt|Egipcie]], [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]] i na [[Starożytny Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]], stanowiąc język handlu, dyplomacji, nauki i literatury. Za koniec okresu tej fazy rozwoju języka greckiego zwykło się przyjmować rok 330, w którym [[Konstantyn I Wielki|cesarz Konstantyn]] ufundował [[Konstantynopol]]. Od tego momentu koine stała się podstawą [[język średniogrecki|greki bizantyńskiej]].
 
== Pochodzenie ==