Bernard świdnicki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne |
||
Linia 2:
[[Plik:Silesia 1322-1331.PNG|thumb|Dzielnica Bernarda w chwili jego śmierci]]
'''Bernard''' zwany '''Bernardem Statecznym''' (ur. pomiędzy
Bernard był drugim pod względem starszeństwa synem [[książęta świdnicko-jaworscy|księcia jaworskiego]] [[Bolko I Surowy|Bolka I]] i [[Beatrycze Brandenburska|Beatrycze Brandenburskiej]]. W chwili śmierci ojca w 1301 Bernard był jeszcze za młody, by samodzielnie objąć władzę (starszy brat noszący imię ojca zmarł w 1300), wobec czego [[Regent|regencję]] w księstwie jaworsko-świdnickim objęła matka, wraz z ze swoim bratem
W latach 1305–1312 współrządził z młodszymi braćmi [[Henryk I jaworski|Henrykiem]] i [[Bolko II ziębicki|Bolkiem]] nad całością ojcowizny.
W polityce zagranicznej Bernard stał na straży niezależności swojego władztwa wobec potężnych sąsiadów. Wielce pomocne były tutaj mariaże i tak przed 1311 wydał swoją siostrę [[Beatrycze świdnicka|Beatrycze]] za [[Ludwik IV Bawarski|Ludwika Wittelsbacha]], sam zaś ożenił się z córką [[Władysław I Łokietek|Władysława Łokietka]] [[Kunegunda Łokietkówna|Kunegundą]]. Z małżeństwa z Kunegundą (zmarłą 9 kwietnia 1333) doczekał się dwóch synów: [[Bolko II Mały|Bolka]] i [[Henryk II świdnicki|Henryka II]] oraz trzech córek: [[Konstancja świdnicka|Konstancji]], [[Elżbieta świdnicka|Elżbiety]] i [[Beata świdnicka|Beaty]].
W 1311 Bernard wziął udział w rokowaniach w [[Ołomuniec|Ołomuńcu]], jako rozjemca
Do pierwszego podziału dzielnicy doszło w 1312, kiedy Bernard wydzielił Henrykowi dzielnicę jaworską. Współrządy z Bolkiem trwały aż do 1322. Wtedy to Bernard zatrzymał sobie dzielnicę świdnicką oddając Ziębice z okręgiem bratu.
W początku lat dwudziestych [[XIV wiek|XIV]] w. Bernard zaangażował się w sojusz z Władysławem Łokietkiem uczestnicząc w wojnie z [[książęta głogowsko-żagańscy|głogowską]] linią [[Piastowie|Piastów]]. Niespodziewanie z walk wycofał się w 1322, kiedy to wyjechał do [[Prusy (kraina historyczna)|Prus]], gdzie uczestniczył w wyprawie zorganizowanej przez [[zakon krzyżacki|Krzyżaków]] przeciwko [[Litwa|Litwie]]. Nie zaprzepaściło to dobrych stosunków z Polską, umożliwiając Bernardowi pośrednictwo w układzie zawartym w [[Kraków|Krakowie]] pomiędzy książętami głogowskimi a Władysławem Łokietkiem.▼
▲W początku lat dwudziestych
Wkrótce po tych wydarzeniach Bernard doprowadził do mariażu swoich córek – Konstancji z księciem [[Głogów|głogowskim]] [[Przemko głogowski|Przemkiem]], zaś Elżbiety z [[książęta opolscy|księciem opolskim]] [[Bolesław II opolski|Bolkiem II]].▼
▲Wkrótce po tych wydarzeniach Bernard doprowadził do
Bernard zmarł 6 maja 1326 i został pochowany
== Literatura uzupełniająca ==
|