Kasper Niesiecki: Różnice pomiędzy wersjami

Urodzony w [[Wielkopolska|Wielkopolsce]]. Z pochodzenia był mieszczaninem. Uczęszczał do Kolegium Jezuickiego w [[Krosno|Krośnie]]. W 1699 wstąpił do nowicjatu jezuickiego w [[Kraków|Krakowie]], w latach 1701-1704 studiował filozofię w [[Lublin]]ie, zdobywając tytuł magistra. Uczył się też w [[Łuck]]u, Lublinie i Krośnie. W latach 1707-1710 studiował teologię w Krakowie. W czerwcu roku 1710 otrzymał święcenia kapłańskie i stanowisko profesora retoryki oraz poetyki w [[JarosławDawne (województwokolegium podkarpackie)jezuickie św. Jana w Jarosławiu|Jarosławiu]], gdzie też był kronikarzem tamtejszego Kolegium. Wykładał [[retoryka|retorykę]] w kolegiach: w latach 1712-1713 w [[Bydgoszcz]]y, w 1713/1714 w [[Chojnice|Chojnicach]] oraz etykę i matematykę w 1714/1715 w [[Kalisz]]u. W latach 1715-1724 był kaznodzieją na [[Mazowsze|Mazowszu]], w Wielkopolsce, [[Małopolska|Małopolsce]] i na [[Ruś Czerwona|Rusi]], (m.in. w Krakowie, Lublinie, Lwowie i Krasnymstawie). Od 1724 przebywał w klasztorze w Krasnymstawie, gdzie pracował nad swoim najsłynniejszym dziełem ''Herbarz Polski'' (wydanym w czterech tomach pt. ''Korona Polska'' w latach 1728-1743). Jego wydanie przyniosło mu przykrości, a nawet skargi sądowe. W roku 1741 został regensem seminarium sandomierskiego. Zmarł 9 lipca 1744 w Krasnymstawie.

[[Kategoria:Wykładowcy uczelniKolegium jezuickichJezuitów w I RzeczypospolitejJarosławiu]]]