Gaius Aelius Gallus: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
merytoryczne, odwrót nie odparcie
Nie podano opisu zmian
Linia 5:
Sabejczycy byli potomkami ludu, którym w czasach [[Biblia|biblijnych]] władała królowa, której imienia Biblia nie podaje, a źródła pozabiblijne nazywają ją Bilkis lub [[Makeda|Makedą]]. W [[I wiek p.n.e.|pierwszym wieku p.n.e.]] ich kraj był ważnym ośrodkiem handlowym, przez które przechodził cały handel pomiędzy krajami [[Morze Śródziemne|śródziemnomorskimi]] (zwłaszcza Egiptem) a [[Indie|Indiami]]. Królestwo, w sposób naturalny odizolowane od świata, nigdy nie zostało podbite ani przez [[Starożytny Iran|Persów]], ani przez Rzymian. Po przyłączeniu Egiptu do Imperium Romanum podbój królestwa Saby stał się ważnym krokiem dla nawiązania bezpośrednich kontaktów Rzymu ze Wschodem.
 
Gallus wiódł swą ekspedycję przez bezwodne obszary wzdłuż wschodnich wybrzeży Morza Czerwonego, by na wysokości dzisiejszej granicy Jemenu skręcić na wschód, ku miastu Marib. Wyprawa zakończyła się niepowodzeniem, pomimo zdobyciu szeregu miast i zniszczeniu głównych sił wroga w otwartej bitwie pod Najran (10tysmasakra poległych10 tys. wojowników Saby) rzymianie wobec niesprzyjających warunków klimatycznych, terenowych, problemów z zaopatrzeniem, chorób i braku spodziewanych łupów zawrócili do Egiptu. Osiągnięciem Gaiusa Aeliusa Gallusa było natomiast to, że przeprowadził resztki swych wojsk z powrotem do Egiptu wzbogacającwzbogacenie wiedzęwiedzy o geografii terytoriów znanych w [[starożytność|starożytności]] jako ''[[Arabia Felix]]'' (Arabia Szczęśliwa), a do tej pory nigdy nie odwiedzanych.
 
O wyprawie do Marib pisali w starożytności [[Strabon]] (XVI, 780-783), [[Kasjusz Dion]] (LIII, 29) i [[Pliniusz Starszy]] (''Nat. Hist.'' VI, 32).