Stanisław Szembek: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat., drobne merytoryczne
Linia 59:
W latach 1690–1700 [[biskup pomocniczy]] [[archidiecezja krakowska|diecezji krakowskiej]]. Był deputatem na [[Trybunał Główny Koronny]]<ref>Monografia opactwa Cystersów we wsi Mogile; opracowana i pamięci ubiegłych w r. 1864 pięciuset lat istnienia Akademii krakowskiej poświęcona przez Towarzystwo naukowe krakowskie., Kraków 1867, s. 130–131.</ref>.
 
W czasie [[bezkrólewie|bezkrólewia]] po śmierci [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] (1696) wraz z innymi członkami swej rodziny poparł kandydaturę [[Władcy Saksonii|elektora saskiego]], [[August II Mocny|Augusta II]], który obdarzył go w zamian wieloma [[beneficjum|beneficjami kościelnymi]]. Został przywódca [[Konfederacja sandomierska 1704|konfederacji sandomierskiej zawiązanej w 1704]]<ref>Jerzy Daniel, ''Kalendarz Świętokrzyski 2005''. Wydawnictwo Jedność Kielce 2004, s.266.</ref>. Od roku 1700 był [[biskup]]em [[Kujawy|kujawskim]], a od 1706 [[prymas]]em. Po abdykacji Sasa w 1706 faktycznie przejął ster rządów w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]]. W 1707 zwołał walne rady do [[Lwów|Lwowa]] i [[Lublin]]a, gdzie pod naciskiem cara [[Piotr I Wielki|Piotra I]] ogłosił [[bezkrólewie]]. W 1709 witał powracającego na tron [[August II Mocny|Augusta II]]. Był uczestnikiem [[Walna Rada Warszawska 1710|Walnej Rady Warszawskiej 1710]] roku<ref>Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 98.</ref>. Później przeszedł do opozycji wobec dworu [[Wettynowie|Wettynów]].
 
W 1717 roku został wyznaczony senatorem rezydentem<ref>Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 149.</ref>.
Linia 88:
[[Kategoria:Prymasi Polski]]
[[Kategoria:Senatorowie duchowni I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Senatorowie na Walnej Radzie Warszawskiej 1710]]
[[Kategoria:Senatorowie rezydenci (August II Mocny)]]
[[Kategoria:Szembekowie herbu własnego|Stanisław Szembek]]