Stefan Marcinkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Stefan Marcinkiewicz w Korszach (26.01.1944)..jpg|mały|Stefan Marcinkiewicz "na robotach" w Korszach. Zdjęcie podpisane "Na pamiątkę kochanej Siostrzyce. Stefan. Korschen, dn. 26.01.1944" (ze zbiorów rodziny)|196x196px]]'''Stefan Marcinkiewicz''' (urodził się [[29 lipca]] [[1924]] r. w [[Suwałki|Suwałkach]], zm. [[28 kwietnia]] [[2003]] r. w [[Ełk|Ełku]]) - piłkarz i wieloletni trener [[Mazur Ełk|"Mazura" Ełk,]]; jeden z założycieli [[Klubu Sportowego "Atom" Ełk]] (zarejestrowany jako KKS[[Kolejowy Klub Sportowy Ełk]]),; najbardziej utytułowany trener w klasie okręgu/województwa białostockiego; z zawodu maszynista, kolejarz i zawiadowca lokomotywowni na [[Ełcka Kolej Wąskotorowa|Wąskim Torze]]; suwalczanin z urodzenia i ełczanin z wyboru.

Urodził się w [[Suwałki|Suwałkach]], gdzie spędził dzieciństwo i młodość wraz z matką - Anną i siostrą - Jadwigą. Uboga rodzinaRodzina wynajmowała jedną izbę w drewnianym domu wprzy Suwałkachul. Szkolnej (od 1951 roku Lenina). Uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Suwałkach. W 1942 roku bezskutecznie ukrywał się przed wywiezieniem "na roboty" do Niemiec. Z datą 19 czerwca 1942 r. zapisał w swoich notatkach: <blockquote>„''Dnia tego byłem zmuszony spać u kolegi bo po ósmej naszedłem na patrol policyjny chcieli mnie aresztować i gdybym nie uciekł z pewnością bym już nie był na wolności''.”<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Stefan Marcinkiewicz |tytuł = Notatka z notatnika |data = 1942 |opis = (zapiski z 1942-1944, w posiadaniu rodziny)}}</ref></blockquote>Po pojmaniu pracował na kolei w Korszach (w ówczesnych Prusach Wschodnich). Latem 1945 r. w poszukiwaniu pracy na kolei trafił do Ełku. Tak opisywał swoje przybycie do Ełku: <blockquote>''"Pierwszy dzień wolności zastał mnie w Suwałkach. Kilka dni później jeden z kolegów powiedział, że w Ełku potrzebują ludzi do pracy na kolei. Szczęśliwie Węzeł PKP nie został mocno zniszczony. Chciałem być kolejarzem. Nie zastanawiając się poszedłem na piechotę do Ełku. Wędrowałem na bosaka, trzeba było szanować buty. Pod Ełkiem umyłem nogi w jeziorze i z pełnym fasonem stawiłem się do pracy."''<ref>{{Cytuj |autor = Let |tytuł = "Nie byliśmy pieszczeni..." |czasopismo = Gazeta Współczesna |data = 02.05.1985}}</ref> </blockquote>