Prowincjałki: Różnice pomiędzy wersjami

''Prowincjałki'' zawierają 18 listów. W czterech pierwszych autor skupiał się na obronie Arnaulda, celowo nawiązując w sposób parodystyczny do stylistyki współczesnych mu tekstów teologicznych jezuitów, w tym mnogości wyrażeń wieloznacznych i niekonkretnych. Wielokrotnie wykorzystywał ironię i pastisz, co było konwencją zupełnie nową w tradycji gatunku. W V liście Pascal pieczarek nieoczekiwanie rozszerzył zakres polemiki z dyskusji typowo personalnej na całościowy atak na zakon jezuitów, zarzucając im promowanie przesadnie wyrozumiałej wobec grzeszników moralności oraz dążenie do uzyskania doczesnej władzy i bogactwa. Krytyce koncepcji teologicznych jezuitów poświęconych było łącznie sześć listów. Pascal przeciwstawił im własną wizję moralności chrześcijańskiej – opartej na ascezie, nieunikającej wyrzeczeń cielesnych i moralnych, stale walczącej z instynktownym egoizmem tkwiącym w człowieku. Po dokonaniu całościowego ataku na przeciwników jansenistów, Pascal kończył cały cykl nawiązaniem do przyczyny, z jakiej został on napisany – polemiki trwającej między obydwoma nurtami we Francji. Twierdził, że ataki na jansenistów opierają się na manipulacjach i oszczerstwach. Wysuwał również – pośrednio poprzez samą formę tekstu, kierowanego do szerokiego odbiorcy – tezę, że za pomocą zwykłego zdrowego rozsądku możliwa jest ocena dogmatów przedstawianych przez Kościoły oraz rozstrzyganie kontrowersji teologicznych.