Bóstwa uraniczne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bóstwa uraniczne: Poprawiono gramatykę Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z aplikacji mobilnej Z aplikacji Android |
poprawa linków |
||
Linia 19:
** wedyjski [[Djaus]], [[Indra]] (Diw)
Kult bóstw uranicznych pojawia się w nawet najbardziej archaicznych społeczeństwach pierwotnych (np. wśród [[Pigmeje|Pigmejów]] czy [[Aborygeni australijscy|Aborygenów]]). Związane z tymi bóstwami [[Mit|mity]] należą do najstarszych (obok tellurycznych). Wydaje się, że wiara w niebiańską, boską istotę, która zapewnia płodność ziemi (m.in. dzięki zsyłanym deszczom) jest niemal powszechna. Poczucie religijnego znaczenia nieba jest naturalne: niebo jako wzniosłe, nieskończone, niezmienne objawia człowiekowi w bezpośredni sposób swoją transcendencję i świętość ([[Mircea Eliade]]). Niektórzy religioznawcy wysunęli teorię, według której kult uraniczny stanowi przejaw pierwotnego, pierwszego wierzenia człowieka, będącego podstawą dla pojawienia się innych postaci w religiach.
Od początku bóstwa uraniczne to bóstwa najwyższe; dobrzy, wieczni stwórcy, założyciele religii, stróżowie i twórcy prawa (piorun jawi się często jako kara za jego łamanie). Odgrywają kluczową rolę w [[kosmogonia|kosmogonii]], [[teogonia|teogonii]] i [[antropogonia|antropogonii]] (często współdziałają wtedy z [[bóstwa telluryczne|bóstwami ziemi]] i [[Bóstwa telluryczne|oceanu]]).
| |||