Stanisław Kłosowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
obszerne uzupełnienie życiorysu w oparciu o art. Małg. Rusek i Marcina Kępy |
drobne redakcyjne |
||
Linia 33:
Na igrzyskach olimpijskich 1928 roku zajął 57 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego oraz 13 miejsce w wyścigu drużynowym.
Karierę zawodniczą rozpoczął około połowy lat 20. XX w. w [[Towarzystwo Zwolenników Sportu w Łodzi|Towarzystwie Zwolenników Sportu w Łodzi]]. W barwach tego klubu zdobył m.in. mistrzostwo województwa łódzkiego w kolarstwie szosowym w 192... i 1931 roku. W II poł. 1932 r.<ref>por. zdjęcie portretowe z rowerem jako zawodnik Tow. Zwolenników Sportu w Łodzi; [w:] "Łódź w Ilustracji" z 24 VII 1932, nr 30, s. 6.</ref> ściągnięty do Radomia przez ówczesnego dyrektora tamtejszej [[Fabryka Broni „Łucznik”|fabryki broni]] - Kazimierza Ołdakowskiego, do zakładowego klubu sportowego "Broń" (powstał w 1926 r.[http://www.bronradom.pl/8t-historia-klubu]); również jako żywa reklama produkowanych od 1929 r. w tej fabryce rowerów pod marką "Łucznik", ale zapewne też jako tester i konsultant nowych konstrukcji. Stworzyło to mu doskonałe warunki finansowo-bytowe i treningowe, m.in. na zakładowym torze kolarskim.
Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej zmuszony został do porzucenia kariery zawodniczej i podjęcia pracy w radomskiej Fabryce Broni jako zwykły robotnik, chociaż ponoć Niemcy zarządzający fabryką znali jego doskonałą przeszłość kolarską i najprawdopodobniej z tego powodu i tego, że był znanym radomianinem został przymusowo wytypowany jako uczestnik jednej licznych wycieczek do lasu katyńskiego, organizowanych w celach propagandowo-antysowieckich przez Niemców, gdzie pochowano szczątki polskich oficerów zamordowanych przez NKWD, które odkryli w kwietniu 1943, jako "naoczny" świadek tej zbrodni. Z kolei najprawdopodobniej z powodu tej "wycieczki", gdy Rosjanie zajęli Radom w styczniu 1945 r., został niedługo potem aresztowany i przez doraźny obóz NKWD w Rembertowie wywieziony na Daleki Wschód do Rosji gdzie ponoć pracował przy wyrębach. Powrócił w 1947 roku. Wycieńczony tamtejszą pracą, napiętnowany pobytem "w łagrze" długo nie mógł znaleźć w Radomiu pracy, aż w końcu kolega z przedwojennego KS "Broń" znalazł mu pracę w miejscowym przedsiębiorstwie transportowym (późniejszy PKS - Państwowa Komunikacja Samochodowa)
| |||