Julian Fontana: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
lover (?)
m Ortografia
Linia 31:
Syn Jana Fontany, pochodzącego z [[Italia (kraina historyczna)|Italii]], i Julii z Petzoldów (1784–1847). Uczestnik [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], [[Marcin Luter|luteranin]]. Jako [[migracja ludności|emigrant]] osiadł w Paryżu. W roku 1841 wyjechał do Ameryki szukać lepszego zarobku jako średni pianista. Koncertował w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] i [[Hawana|Hawanie]] z włoskim skrzypkiem Sivorim, uczniem Paganiniego. Ożenił się z Hiszpanką. W 1847 powrócił do Europy. Zamieszkał pod Paryżem w Montgéron<ref>[[Czesław Halski]], ''Polskie imprezy muzyczne'', „Tydzień Polski”, Londyn, 5 maja 1979.</ref>. Pisał utwory „salonowe” caprices, rêveries, [[nokturn (muzyka)|nokturny]], [[Romans (historyczny gatunek literacki)|romanse]], [[Mazur (taniec)|mazurki]]. Pod koniec życia załamał się psychicznie z powodu śmierci żony i pogarszającej się sytuacji materialnej, co doprowadziło go do samobójstwa.
 
wW latach 1855–1859, po śmierci Chopina (1849), wbrew woli kompozytora wydał [[Lista dzieł Fryderyka Chopina#Dzieła opusowane pośmiertnie przez Juliana Fontanę|wiele jego utworów (op. 66–74)]], m.in. ''Fantaisie-Impromptu cis-moll op. 66'' i pieśni (w tym ''[[Życzenie (pieśń Chopina)|Życzenie]]''). Za życia Chopina, do czasu swego wyjazdu do Ameryki, przez pewien czas dał się poznać słynnemu kompozytorowi jako jego wierny agent i kopista rękopisów z nowymi utworami. Oddawał tym wielką przysługę Chopinowi, który stale pragnął pozbyć się tego przykrego obowiązku zajmowania się tak przyziemnymi sprawami jak kontakty z wydawcami itp. Zwłaszcza podczas jego pobytu na Majorce z panią Sand, Fontana okazał się nieocenionym agentem jego spraw, któremu Chopin stale wysyłał nowe polecenia.
 
Był członkiem honorowym [[Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk|Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk]]<ref>Bolesław Erzepki, ''Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu'', Poznań 1896, s. 2.</ref>.