Wojna duńsko-szwedzka (1808–1809): Różnice pomiędzy wersjami

W odpowiedzi na to Chistian August przeprowadził zakończoną niepowodzeniem kontrofensywę. Na początku maja z pomocą oddziałom szwedzkim wypłynęła flota angielska pod wodzą [[John Moore (wojskowy)|Johna Moore'a]]. Do połączenia się ze Szwedami nie doszło jednak, co było wynikiem sporu pomiędzy dowódcą angielskim a królem szwedzkim. W tej sytuacji Anglicy odpłynęli do kraju.

Po bezowocnych próbach zdobycia twierdzy Fredriksten, część oddziałów szwedzkich odwołano z Norwegii. Książę Christian August postanowił wykorzystać nadarzającą się okazję i zaatakował miejscowość Prestebakke, bronioną przez 420 żołnierzy szwedzkich. Walki o miasto zakończyły się zwycięstwem wojsk norweskich, którzy stracili 11 ludzi. Straty szwedzkie wyniosły 40 zabitych oraz 360 jeńców. Radość Norwegów nie trwała długo. Cztery dni później przybyłym z odsieczą wojskom szwedzkim udało się odbić miasto. Do kolejnej bitwy doszło dnia [[16 sierpnia]] pod Hjerpe w [[Jämtland (kraina)|Jämtland]], gdzie Szwedzi odparli atak Duńczyków i Norwegów. Zarówno jesienią jak i zimą nie doszło już do walk na froncie. Wyjątkiem była bitwa pod Berby, w której obie strony straciły ok. 50 ludzi. Dnia [[7 grudnia]] podpisane zostało zawieszenie broni.