Stefan Soboniewski: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się 7 grudnia 1906 w Kamyku k. [[Częstochowa|Częstochowy]]. Uczył się w Prywatnym Filologicznym Gimnazjum Męskim Wincentego Szudejki w Częstochowie. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach prawniczych Soboniewski działał m.in. jako członek [[Związek Polskiej Młodzieży Demokratycznej|Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej]]<ref>F.S. Składkowski, ''Nie ostatnie słowo...'' kom. Arkadiusza Adamczyka.</ref>, był pracownikiem Ministerstwie Robót Publicznych, przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W roku [[1937]] został mianowany starostą kaliskim i przewodniczącym sejmiku w Kaliszu. Funkcję tę pełnił do [[4 września]] [[1939]], kiedy w obliczu inwazji niemieckiej musiał wraz z gen. [[Franciszek Alter|Alterem]], dowódcą [[25 Dywizja Piechoty (II RP)|25 Dywizji Piechoty]]., opuścić miasto. Z oblężonej Warszawy przedarł się wraz z wojewodą [[Ludwik Bociański|Bociańskim]] do [[Lublin]]a, gdzie wówczas urzędowała część rządu polskiego, i dalej, w miarę postępującej klęski polskiej, do [[Kosów (obwód iwanofrankiwski)|Kosowa]], ostatniego przyczółka polskich władz przed ewakuacją do [[Rumunia|Rumunii]]. Tam wraz z wojewodą Bociańskim otrzymał zadanie rozkwaterowania szczątkowych już polskich ministerstw. 17 września 1939, po rozpoczęciu inwazji [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sowieckiej]] na Polskę, przekroczył wraz z rządem rzekę [[Czeremosz]] udając się na wygnanie do Rumunii<ref>F.S. Składkowski, ''Nie ostatnie słowo...'', s. 176.</ref>.