Rewolucja lipcowa we Francji: Różnice pomiędzy wersjami

Karol X, król od 1824 r., już wcześniej nie krył, że jego polityczną ambicją jest restauracja ''[[Ancien régime|ancien regime’u]]'' w pełnym tego słowa znaczeniu, a nie ograniczona [[Karta Konstytucyjna Ludwika XVIII|Kartą]] [[Restauracja Burbonów|restauracja]] rozpoczęta w 1814 r.<ref>''Charles X’s speech from the throne, 2 March 1830'', [w:] J.H. Stewart, ''The restoration era in France'', J. Van Nostrand Company, Princeton 1968, s. 158.</ref>. Otaczał się zdecydowanymi konserwatystami (''[[Ultrasi (stronnictwo polityczne)|Ultrasi]]''), na nowo podniósł pozycję [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]] w państwie. [[Premierzy Francji|Premierem]] mianował ultrakonserwatystę [[Jules Armand de Polignac|Jules’a Armanda de Polignaca]]. Ostatecznie w 1830, gdy kolejne wybory do [[Izba Deputowanych (Francja)|Izby Deputowanych]] wyłoniły liberalny skład parlamentu, król zdecydował się na wykorzystanie swoich wyjątkowych prerogatyw – ''ordonansów'', tj. dekretów wydawanych „w chwili szczególnego zagrożenia państwa”<!-- Należy mieć na uwadze różnicę pojęciową między terminem „dekret” we francuskiej i wschodniej kulturze prawnej: w podanym niżej kontekście „dekret” (fr. décret) jest aktem władzy wykonawczej o mocy rozporządzenia, zaś we wschodniej kulturze prawnej (m.in. w Polsce) „dekret” to akt prawny władzy wykonawczej o mocy ustawy. To, co w Polsce nazywa się „dekretem”, we Francji nazywa się „ordonansem”. --><ref>''The Constitutional Charter'', [w:] J. Stewart, op.cit. s. 109–116.</ref>.