The Kinks: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Przekształcam cytat na na nową formę Szablon:Cytat z nazwanymi parametrami |
m →Historia: poprawa linków |
||
Linia 29:
Pierwsze lata działalności zespołu przypadły na okres [[brytyjska inwazja|brytyjskiej inwazji]] na rynek Stanów Zjednoczonych. Muzyka grupy The Kinks nie odbiegała wtedy od rockandrollowego standardu tamtych czasów. Były to raczej proste i naiwne piosenki, zamykające się w 3,5-minutowym standardzie. Do największych przebojów tamtych lat należą „[[You Really Got Me]]”, „All Day and All of the Night”, „Tired of Waiting for You”, „Sunny Afternoon”. W połowie lat 60. w dorobku grupy zaczęły się pojawiać bardziej dojrzałe kompozycje Raya Daviesa, mówiące o życiu codziennym, jak na przykład [[satyra]] społeczna - „Dedicated Follower of Fashion” czy „Dead End Street”. Z czasem muzyka grupy podążyła tą ścieżką nabierając dojrzałości i wyrafinowania oraz poczucia humoru. Grupa nagrała całą serię [[album koncepcyjny|albumów koncepcyjnych]], m.in. ''[[The Village Green Preservation Society]]''. W 1970 roku zespół, po chwilowym załamaniu popularności, odzyskał rynek brytyjski i amerykański po humorystycznej piosence „[[Lola (piosenka)|Lola]]”.
W latach 80. The Kinks zdołali utrzymać popularność, wracając do romantycznych i radosnych źródeł swej twórczości, które okazały się być bardzo zbieżne z modnym w tamtym czasie gatunkiem [[nowa fala (muzyka)|nowej fali]]. Również wiele zespołów [[punk rock|punkrockowych]]
Najlepiej pozycję grupy na rockowej scenie scharakteryzował jej lider Ray Davies w swym wystąpieniu z okazji wprowadzenia grupy do [[Rock and Roll Hall of Fame]] w 1990 roku:
| |||