Wikipedia

Stanisław Pruszyński (dziennikarz): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Pilot Pirx (dyskusja | edycje)
17 624 edycje
uzupełnienie, dodany link zewnętrzny
Pilot Pirx (dyskusja | edycje)
17 624 edycje
drobne redakcyjne
Linia 28:
}}'''Stanisław (Stash) Pruszyński''' (ur. [[25 października]] [[1935]] r. w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski dziennikarz radiowy, reporter, redaktor, przedsiębiorca gastronomiczny.
 
Syn pisarza [[Ksawery Pruszyński|Ksawerego Pruszyńskiego]] (1907–1950) i Marii z Meysztowiczów, bratanek [[Mieczysław Pruszyński|Mieczysława Pruszyńskiego]], brat [[Alexander Pruszyński|Aleksandra Pruszyńskiego]]. Uczył się w jezuickiej szkole św. [[Alojzy|Alojzjusza]] w [[Haga|Hadze]] (1948–1950) i szkole Towarzystwa Przyjaciół Dzieci I w Warszawie (1950–1951). Od 1951 do 1954 r. uczęszczał do liceum ogólnokształcącego w [[Rabka-Zdrój|Rabce]], gdzie zdał maturę. Podjął w 1954 r. studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w [[Kraków|Krakowie]], ale po niespełna roku przerwał naukę, korzystając z pomocy grupy młodych ludzi z zagranicy, poznanapoznanej podczas [[V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów|V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów]] potajemnie wyjechał z [[Polska|Polski]] i zamieszkał w [[Niemcy|Niemczech]]<ref>[https://archiwum.instytutpileckiego.pl/dlibra/publication/6573/edition/6473?language=pl Pruszyński Stanisław cz. 1]</ref>.
 
Na emigracji pracował w "[[Głos Ameryki|Głosie Ameryki]]" (dla szefów radiostacji amerykańskiej w przedstawicielstwie w Niemczech; 1955–1956) oraz, nieetatowo, w [[Radio Wolna Europa|Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa]] w [[Monachium]] (do maja 1956 r.), gdzie zajmował się m.in. oceną programową audycji radiowych z punktu widzenia młodzieży mieszkającej w Polsce. Zamieszkiwał w Monachium, dzieląc mieszkanie wynajęte przez RWE wespół z [[Michał Tyszkiewicz|Michałem Tyszkiewiczem]]. Jego najbliższymi kolegami w Rozgłośni byli m.in. [[Andrzej Krzeczunowicz]] (późniejszy ambasador RP w Brukseli) i Witold Sulimirski (później bankier w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]). Wiosną 1956 r., dzięki [[Jan Nowak-Jeziorański|Janowi Nowakowi-Jeziorańskiemu]] otrzymał stypendium i podjął studia w Collège de l’Europe Libre w [[Strasburg]]u (kursy letnie w latach 1956, 1957 i 1958) oraz na Uniwersytecie w [[Edynburg]]u (1956–1962, z przerwą na rok akademicki 1960–1961, podczas którego uczył języka angielskiego w Lycée Municipal d’Etampes pod [[Paryż]]em).
 
W latach 1962–1964 był redaktorem podręczników nowojorskiej firmy Harper & Row (biuro w [[Londyn]]ie). W listopadzie 1964 r. otrzymał ponowną ofertę zatrudnienia w Rozgłośni Polskiej RWE, której nie przyjął, chcąc pracować jako redaktor wiadomości lokalnych w "Quebec Chronicle Telegraph" ([[Kanada]], 1964-1965). Od 1965 do 1966 r. był redaktorem w [[United Press International]] (UPI), następnie reporterem w "The Ottawa Journal" (od 1966 do 1967 r.) i "The Gazette" ([[Montreal]], 1967–1969). Jako reporter, był bezpośrednim świadkiem zamachu na [[senator]]a [[Robert F. Kennedy|Roberta F. Kennedy'ego]] w [[Los Angeles]] (5 czerwca 1968 r.). Od 1969 do 1980 r. prowadził trzy własne restauracje w Montrealu. Pierwsza z nich, "Stasia Restauracja Polska – Stash's Cafe-Bazaar" – obecnie "Stash Café", sprzedana znajomym w 1978 r., istnieje do dziś. W latach 1980-1990 był właścicielem firmy przewodników w Paryżu. Od 1990 do 1992 r. zajmował się odnawianiem budynków mieszkalnych na południu [[Francja|Francji]].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanisław_Pruszyński_(dziennikarz)”