Rumuni: Różnice pomiędzy wersjami

Rumuni i język rumuński miały w tym czasie charakter kreolski, romańsko-słowiański. Sytuacja uległa zmianie wraz z rumuńskim “odrodzeniem narodowym”, w którym elita w większości wyrzekła się słowiańskich korzeni na rzecz „czysto-rzymskiego” pochodzenia. Rozpoczęto świadomą, długotrwałą romanizację języka rumuńskiego, która polegała na zastępowaniu słów pochodzenia słowiańskiego [[neologizm]]ami tworzonymi na bazie [[Łacina|łaciny]], [[Język włoski|języka włoskiego]] i [[Język francuski|francuskiego]]. To, co w dzisiejszym rumuńskim brzmi tak "romańsko" nie jest zatem antycznym dziedzictwem, tylko nową konstrukcją stworzoną w XIX w. [[Cyrylica|Cyrylicę]] używaną do tej pory do zapisywania języka rumuńskiego zastąpiono ostatecznie w 1862 r. [[Alfabet łaciński|alfabetem łacińskim]]. Pod koniec XIX wieku język rumuński był już tak „oczyszczony” według łacińskich, włoskich i francuskich wzorów, że można mówić o nowym konstruowaniu języka. To, co w dzisiejszym rumuńskim brzmi tak "romańsko" nie jest zatem antycznym dziedzictwem, tylko nową konstrukcją stworzoną w XIX w.