Magura (Beskid Śląski): Różnice pomiędzy wersjami

Magura to wydłużona i spłaszczona kulminacja, w większości porośnięta lasem. Południowe stoki Magury, należące administracyjnie do Szczyrku, są zagospodarowane i zamieszkałe, natomiast stoki północne pokryte niezagospodarowanymi lasami. Na wschodnim stoku Magury, nad [[Siodło pod Klimczokiem|przełęczą]] łączącą Magurę z [[Klimczok|Klimczokiem]], znajduje się [[schronisko PTTK Klimczok]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Biesik | imię = Tomasz | autor link = | tytuł = Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski | wydawca = Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik | miejsce = [[Bielsko-Biała]] | rok = 2013 | strony = 123–137 | isbn = 978-83-925599-3-1}}</ref>. Dzieje schroniska sięgają XIX w., wtedy to baron Klobus z [[Łodygowice|Łodygowic]] wybudował w tym miejscu domek myśliwski z pomieszczeniami dla turystów. Nazwał go na cześć swojej żony Klementyny – „Klementynówką”. Budynek płonął kilka razy, obecny budynek pochodzi z 1914 r. W latach 30. XX w. schronisko przejęła niemiecka organizacja [[Beskidenverein]]. W czasie wojny w schronisku rezydował [[Wehrmacht]]. Schronisko przetrwało wojnę i w 1945 r. zostało przejęte przez oddział [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|PTT]]. W latach 60. XX w. budynek przeszedł gruntowną modernizację, dobudowano m.in. werandę. Później obok schroniska zainstalowano basen kąpielowy i miejsce na ognisko. Nieco powyżej schroniska, w niewielkim drewnianym budynku, znajduje się stacja [[Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe|GOPR]].