Hannibal Magonida: Różnice pomiędzy wersjami

== Panowanie ==

Hannibal Magonida (nie mylić z późniejszym i bardziej znanym wodzem [[Hannibal|Hannibalem Barkasem]]) był wnukiem [[Hamilkar Magonida|Hamilkara]] poległego w [[bitwa pod Himerą|bitwie pod Himerą]], zaś synem Giskona, który zmarł na wygnaniu w [[Selinunt|Selinuncie]]{{odn|Kęciek|2007|s=74}}. Według relacji [[Diodor Sycylijski|Diodora Sycylijskiego]], Hannibal był wrogo nastawiony do sycylijskich Greków i szukał zemsty za nieszczęścia dziadka i ojca{{odn|Kęciek|2007|s=74}}.

W roku 410 p.n.e. Kartagińczycy wsparli sojuszniczą [[Segesta|Segestę]] w walce z Selinuntem. W następnym roku Hannibal Magonida osobiście przeprawił się z armią na Sycylię i pomaszerował z portowego Motye na Selinunt. Po dziewięciu dniach [[oblężenie Selinuntu|oblężenia]] Punijczycy zdobyli i splądrowali miasto{{odn|Kęciek|2007|s=75}}. Po tym sukcesie Magonida skierował się przeciwko miastu [[Himera]], zapewne chcąc pomścić klęskę swojego dziada Hamilkara, przyjmując do swej armii miejscowych [[Sykanowie|Sykanów]] i [[Sykulowie|Sykulów]]. Pomimo syrakuzańskiego wsparcia, Himera również została zdobyta i zniszczona{{odn|Kęciek|2007|s=76}}. Po tych sukcesach Hannibal zakończył kampanię wojenną i powrócił do stolicy z bogatymi łupami; jego celem nie był więc podbój całej Sycylii, lecz umocnienie punickiej ''epikratii'', czyli strefy składającej się z fenickich miast na wyspie oraz ziem sprzymierzonych [[Elymowie|Elymów]] i Sykanów{{odn|Kęciek|2007|s=76}}.