'''Eufemizm''' (z {{gr.|ευφημισμός}} ''euphēmismós'', od ''eu'' „dobrze”, ''phemipremii'' „mówić”), '''meliorativum'''{{odn|Mistrík|1993|s=133}}{{odn|Pavlovič|2012|s=20}}, '''melioratyw'''{{odn|Mistrík|1993|s=133}}<ref>{{Cytuj |url= https://ispan.waw.pl/cnis/m.htm |tytuł=m |praca=Słownik słów kluczowych językoznawstwa slawistycznego |opublikowany=Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk |data dostępu=2019-09-09}}</ref> – słowo lub połączenie wyrazowe zastępujące określenia, które nie mogą lub nie powinny być używane ze względu na: [[tabu]] kulturowe, religijne, [[Przesąd|zabobon]], [[cenzura|cenzurę]], autocenzurę (polityczną lub obyczajową), normy towarzyskie, [[pruderia|pruderię]], współczucie ([[empatia|empatię]]), [[Poprawność polityczna|poprawność polityczną]], delikatność, uprzejmość czy dobre wychowanie mówiącego/piszącego. Eufemizm powinien mieć przynajmniej jedną cechę wspólną ze słowem, które zamienia. Powinien także wywoływać pozytywne lub neutralne skojarzenia, co jest niejednokrotnie jedynym kryterium odróżniającym go od [[dysfemizm]]u i [[wulgaryzm]]u.
Eufemizm powstaje w procesie eufemizacji, który ma na celu wytworzenie określenia pozbawionego pewnych [[konotacja (językoznawstwo)|konotacji]]{{odn|Hladká|2017}}. Może to nastąpić poprzez zastosowanie słów obcych, naukowych, wyrazów wyrażających niższy stopień nasilenia pewnego zjawiska, a także poprzez posłużenie się różnymi zabiegami stylistycznymi (np. [[metafora|metaforą]] lub [[metonimia|metonimią]]){{odn|Hladká|2017}}. Eufemizmy stosowane są często w stylu komunikacji publicznej{{odn|Mistrík|1993|s=133}}.
