3M6 Trzmiel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawiam nieznane parametry |
m int. |
||
Linia 41:
Zastosowana metoda naprowadzania wymagała od operatora dużych umiejętności. Pocisk leciał nisko nad ziemią, co przy dużej rozpiętości stateczników sprawiało, że nawet niewielki błąd operatora kończył się zawadzeniem o ziemię i rozbiciem pocisku. Niewielka wysokość lotu ułatwiała także zaczepianie przewodów o przeszkody naziemne, a w rezultacie często były one zrywane. Nawet w warunkach poligonowych, przy dobrze wyszkolonych operatorach, trafiało nie więcej niż 70% pocisków.
Pierwszym pojazdem uzbrojonym w rakiety 3M6 był pojazd oznaczony jako 2K15. Był to samochód [[GAZ-69]], który za opancerzoną kabiną miał zamocowaną skierowana w tył czteroprowadnicową wyrzutnię 2P26. Później powstał nowocześniejszy 2K16. Był to [[BRDM-1]] z trójprowadnicową wyrzutnią 2P27. Wyrzutnia w położeniu marszowym była ukryta w kadłubie i przykryta osłonami. W pozycji bojowej była podnoszona hydraulicznie. Przejście z położenia marszowego w bojowe zajmowało ok. 40 s. Ponieważ wyrzutnia nie była obracana na boki strefa ognia była niewielka. Poza pociskami na wyrzutni 2K16 przewoził dodatkowe trzy ppk wewnątrz pojazdu.
Pomimo wad 3M6 były produkowane w dużych ilościach. Były także eksportowane, a wśród ich użytkowników znajdowało się między innymi [[Ludowe Wojsko Polskie|Wojsko Polskie]].
| |||