Fryderyk Wilhelm Kettler: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem [[Fryderyk Kazimierz Kettler|Fryderyka Kazimierza Kettlera]] i Elżbiety Zofii Hohenzollern. Tron kurlandzki objął w wieku 6 lat. O regencję nad małoletnim chłopcem wybuchł spór pomiędzy jego matką, stryjem [[Ferdynand Kettler|Ferdynandem Kettlerem]] a stanami kurlandzkimi. Zgodnie z [[Formula Regiminis|„''Formula Regiminis''”]] w przypadku małoletności władcy regencję miała sprawować [[Rada Książęca (Oberrat)|Rada Książęca (''Oberrat'')]]. Jednakże książę Ferdynand będący w dobrych relacjach z królem [[August II Mocny|Augustem II Mocnym]], 18 stycznia 1698 roku uzyskał edykt wyznaczający go regentem. W sprawę wmieszał się dodatkowo wuj Fryderyka- [[Fryderyk I Pruski|Fryderyk III]] elektor brandenburski, który wymógł na królu polskim ustanowienie matki księcia-współregentką i powierzając jej wychowanie syna. W 1701 roku w wyniku klęski wojsk koalicji księstwo zajęły wojska króla [[Karol XII|Karola XII]]. W następstwie najazdu szwedzkiego Fryderyk wraz z matką uciekł do Berlina. Był świadkiem koronacji swojego wuja [[Fryderyk I Pruski|Fryderyka I]] na króla Prus w Królewcu. Otrzymał też Order Orła Czarnego. Identycznie jak ojciec studiował też na Uniwersytecie w Erlangen. W wieku 15 lat napisał historię domu Hohenzollernów (druk 1707 r.). W wyniku porozumienia (1709) Fryderyka I i Piotra Wielkiego Fryderyk Wilhelm miał powrócić z wygnania na tron kurlandzki po zaślubieniu [[Anna Romanowa|Anny Romanowej]]. Do Kurlandii Fryderyk Wilhelm powrócił w maju 1710 r. Podjął wysiłki na rzecz odbudowy księstwa oraz ustanowił jedyny order kurlandzki „''[[Ordre de la Reconaissance]]''”. 13 czerwca 1710 roku przedstawiciele księcia zawarli z Rosją sojusz, który przypieczętowało małżeństwo księcia z Anną Romanową zawarte 11 listopada 1710 r. w Petersburgu.<ref>{{Cytuj |autor = Alexander Valdonis Berkis |rozdział = Chapter 9 The Great Northern and Russian Influence in Courland until 1737 |tytuł = A History of the Duchy of Courland (1561-1795) |data = 1954 |s = 235-238}}</ref> Zmarł 21 stycznia 1711 roku w czasie powrotu z Rosji stając się ofiarą szalejącej wówczas zarazy. Pochowano go w [[Jełgawa|Mitawie]]. Śmierć obiecującego władcy zapoczątkowała okres uzależnienia Kurlandii od Rosji, trwającej do końca istnienia księstwa. Jego następcą został ostatni żyjący z Kettlerów- stryj Ferdynand, który jednak w wyniku konfliktu ze stanami nigdy nie objął władzy w księstwie, rządząc poprzez instrukcje wysyłane z Gdańska, w którym przebywał. Anna Romanowa- wdowa po księciu przybyła do Kurlandii aby odebrać pokaźną oprawę wdowią, przyrzeczoną w umowie ślubnej. Wobec niemożności jej uzyskania-kraj był wyniszczony po wojnie-pozostała w Kurlandii a wraz z nią [[Piotr Bestużew]]-od tej pory faktyczny władca Kurlandii z ramienia cara Piotra I.<ref>{{Cytuj |autor = Gustaw Manteuffel |redaktor = Krzysztof Zajas |tytuł = Zarysy z dziejów krain dawnych inflanckich, czyli Inflant właściwych (tak szwedzkich jako i polskich), Estonii z Ozylią, Kurlandii i Ziemi Piltyńskiej |data = 2007 |miejsce = Kraków |wydawca = Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas |s = 209-210}}</ref> <gallery>