Jazid ibn Abd al-Malik: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PBbot (dyskusja | edycje)
wstawienie {{Kontrola autorytatywna}}
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m int.
Linia 37:
'''Jazid ibn Abd al-Malik''', [[język arabski|arab.]] '''يزيد بن عبد الملك''', (ur. ok. 690/691 w [[Damaszek|Damaszku]], zm. 26 stycznia 724 w [[Irbid]]) – dziewiąty [[kalif]] z dynastii [[Umajjadzi|Umajjadów]], panujący od roku 720 aż do śmierci.
 
Był synem kalifa [[Abd al-Malik ibn Marwan|Abd al-Malika]] (685 - 705) i Atiki Bint Jazid Ibn Mu'awija. Imię Jazid otrzymał po swoim dziadku, [[Jazid I|Jazidzie Ibn Mu'awiji]] (680 - 683). Ze względu na osoby swoich rodziców Jazid łączył w sobie sufjanidzką i marwanidzką gałąź rodu Umajjadów. Jak w przypadku większości innych umajjadzkich książąt, wydaje się, że nie podróżował nigdzie poza [[Syria|Syrią]] i [[Hidżaz]]em. Wydaje się także że nie sprawował żadnego administracyjnego lub wojskowego stanowiska przed objęciem kalifatu, pomimo że już w roku 717 [[Sulajman Ibn Abd al-Malik]] (715 - 717) ustanowił go drugą osobą w porządku sukcesji. Za [[Umar ibn Abd al-Aziz|Umara Ibn Abd al-Aziza]] (717 - 720) Jazid został oficjalnie następcą tronu i objął urząd kalifa kiedy Umar zmarł 9 lutego 720 roku.
 
Na początku swojego panowania Jazid stanął w obliczu poważnej rewolty w [[Irak]]u, spowodowanej niezadowoleniem plemion południowoarabskich z rządów Umajjadów. Na czele buntu stanął [[Jazid Ibn al-Muhallab]], któremu udało się wydostać z kalifackiego więzienia niedługo przed śmiercią Umara. Do stłumienia powstania Jazid wysłał swojego brata, [[Maslama Ibn Abd al-Malik|Maslamę]], wsławionego we wcześniejszych walkach z [[Cesarstwo Bizantyńskie|Bizantyńczykami]]. Maslama, mianowany namiestnikiem Iraku i muzułmańskiego wschodu, szybko pokonał rebeliantów. Jazid Ibn al-Muhallab został zabity wraz z wieloma innymi męskimi członkami [[Muhallabidzi|swojego rodu]], zaś ich kobiety i dzieci zostały sprzedane w niewolę, wbrew muzułmańskiemu zakazowi obracania w niewolę współwyznawców. Skutkiem rewolty było ponowne zainstalowanie w Iraku wojsk syryjskich i poleganie przez kalifa raczej na elemencie plemiennym północnoarabskim, co uwidoczniło się w mianowaniu następcą Maslamy jego protegowanego, należącego do północnych Arabów [[Umar Ibn Hubajra al-Fazari|Umara Ibn Hubajrę]].