Ferdynand Werner: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
styl |
poprawa linków |
||
Linia 5:
Ferdynand (tego imienia używał) uczęszczał do [[Liceum Warszawskie]]go, potem studiował [[farmacja|farmację]] na [[Uniwersytet Warszawski|UW]]. [[Magisterium]] uzyskał w roku [[1824]], po czym praktykował w [[apteka]]ch warszawskich, prawdopodobnie u współwyznawców-[[ewangelik]]ów. W czasie [[Powstanie listopadowe|Powstania Listopadowego]] rodzice urządzili w swym mieszkaniu mały [[lazaret]], podczas gdy Ferdynand najpierw służył jako [[podporucznik]] w [[Gwardia Narodowa|Gwardii Narodowej]] i później jako aptekarz w Dywizji Karabinierów Konnych. Za odwagę i ofiarność otrzymał Złoty Krzyż [[Virtuti Militari]].
Po upadku powstania Werner powrócił do działalności zawodowej. Niebawem dorobił się własnej apteki i wkrótce własnego domu z dużą apteką na ul. Długiej nr hip. 544. Zrobił w szybkim tempie znamienitą karierę w służbie zdrowia Kongresówki: już w r. [[1832]] otrzymał nominację na [[asesor]]a farmacji, potem został radcą w Radzie Lekarskiej (utworzonej po rozwiązaniu UW, posiadającej prawo nadawania i [[nostryfikacja|nostryfikacji]] [[doktorat]]ów) , od [[1840]] był kierownikiem katedry farmacji w Szkole Farmaceutycznej i od [[1857]] do śmierci profesorem katedry farmacji w warszawskiej [[Akademia Medyko-Chirurgiczna|Akademii Medyko-Chirurgicznej]] i następnie w Szkole Głównej. Działał także w prawodawstwie służby zdrowia - sformułował ogłoszoną w roku [[1839]] [[ustawa|ustawę]] regulującą działalność aptek, [[drogeria|drogerii]] i składów farb, z co cesarz [[Mikołaj I Pawłowicz|Mikołaj I]] nadał mu brylantowy pierścień.
Werner ożenił się z Henriettą z Meissnerów ([[1813]] - [[1896]]) i miał z nią m.in. syna [[Fryderyk Emil Werner|Fryderyka Emila]], znanego farmaceutę i przedsiębiorcę warszawskiego.
| |||