Wersja z 15:30, 12 cze 2007 edytuj 80.72.34.250 (dyskusja) link zewnetrzny ← poprzednia edycja		Wersja z 22:58, 13 cze 2007 edytuj anuluj edycję MBi (dyskusja \| edycje) 30 054 edycje poprawiono błąd: zamiast "Górnego Hronu" - "Czarnego Hronu", poprawa linków następna edycja →
Linia 7: Grupa Čierťiaža z najwyższym szczytem Čierťiaž (1204 m n.p.m.) charakteryzuje się licznymi, rozgałęzionymi grzbietami górskimi, porozcinanymi głęboko siecią dolin potoków. Jest silnie zalesiona. Jej budowa [[geologia\|geologiczna]] jest bardzo zróżnicowana: obok starych [[skały krystaliczne\|skał krystalicznych]] i [[skały metamorficzne\|metamorficznych]] występują tu mezozoiczne [[wapień\|wapienie]], [[dolomit]]y i [[kwarcyt]]y. Leżące w centralnej części tej grupy szczyty Čierťiaž i Lovišťe (1141 m n.p.m.) tworzą płaską wierzchowinę, będącą pozostałością dawnego [[poziom zrównania\|poziomu zrównania]]. Grupę Balocké vrchy tworzą pasma górskie rozciągające się wokół doliny ~~górnego~~ [[Czarny Hron\|Czarnego Hronu]]u i usytuowanej w niej miejscowości [[Čierny Balog]] wraz z odcinkiem grzbietu wododziałowego, ograniczającego od południa dorzecze [[Hron]]u od przełęczy Zbojska (słow. sedlo Zbojská, 726 m n.p.m.) na wschodzie po miejscowość [[Lom nad Rimavicou]] na zachodzie. Charakterystyczne są tu długie, wąskie doliny potoków, wraz z rozdzielającymi je grzbietami silnie zalesione. Balocké vrchy zbudowane są w większości ze skał krystalicznych i metamorficznych. W ich wschodniej części ciągnie się asymetrycznie rozwinięty grzbiet, w którym dominuje najwyższy szczyt tej grupy - [[Klenovský vepor]] (1338 m n.p.m.). Jego wierzchołek pokryty jest licznymi [[andezyt]]owymi wychodniami skalnymi w formie ostańców, będącymi pozostałością dawnej rozległej pokrywy wulkanicznej. Na południowym zachodzie ograniczeniem tej grupy jest grzbiet ze szczytami Tlstý javor (1068 m n.p.m.), Obrubovanec (1020 m n.p.m.) i Zakľuky (1011 m n.p.m.) nad górną częścią Kamienistej Doliny (słow. Kamenistá dolina). Przez przełęcz położoną pod tym pierwszym szczytem (słow. sedlo Tlstý javor, 1019 m n.p.m.) biegnie szosa (droga krajowa nr 529) z [[Hriňová\|Hryniowej]] do [[Brezno\|Brezna]]. Południowo-zachodnią część Rudaw Weporskich, na południe od górnej części Kamienistej Doliny i na zachód od górnego toku rzeki [[Ipeľ]], zajmuje tzw. Sihlańska Płanina (słow. Sihlianska planina). Stanowi ona pozostałość wielkiego [[trzeciorzęd]]owego [[poziom zrównania\|poziomu zrównania]]. Budują ją [[granitoidy]] tzw. "weporskiego krystalinikum". Wyraźna granica naturalna przebiega przez rejon wsi Sihla, Drábsko i Lom nad Rimavicou. Południowy skraj Sihlańskiej Płaniny tworzy pierwotnie płaski teren, porozcinany dziś licznymi dolinami. Najwyższe szczyty tej części Rudaw Weporskich to Bykovo (1110 m n.p.m.) i Čierťiaž (1102 m n.p.m.), rozdzielone ważną komunikacyjnie przełęczą Praszywa (słow. sedlo Prašivá, 961 m n.p.m.), przez którą biegnie szosa (droga krajowa nr 526) z [[Hriňová\|Hryniowej]] do [[Kokava nad Rimavicou\|Kokawy nad Rimawicą]].

Rudawy Weporskie: Różnice pomiędzy wersjami